Truineer Nieuws melden?

Failliete fruitteler Stefan Bex Fruit doet zijn verhaal

Bex Fruit is failliet. De inboedel is al openbaar geveild. Woning en hangar dreigen ook onder de hamer te gaan. Zaakvoerder Stefan Bex is er het hart van in. ?Ik wil mijn collega?s waarschuwen. De grootste fout die ik beging was in zee gaan met een priv?-investeerder. Al wil ik niet alle priv?-investeerders over dezelfde kam scheren. Ik wil ook mijn verhaal doen. Alles juist duiden. Want roddels doen meer pijn dan de realiteit?.

© Fotograaf: Truineer

De fruitsector beleeft onder meer door de Rusland boycot en wijzigende klimatologische omstandigheden (hagel, zonnebrand, storm, stortregens, nachtvorst?.) harde tijden. Het is een publiek geheim dat het water veel fruittelers aan de lippen staat. Sommigen zijn al verdronken. Bex Fruit, ooit een bloeiend fruitbedrijf dat tot 150 vaste mensen en seizoenarbeiders tewerkstelde is ??n van hen.

Laatste strohalm

?En wij zullen niet het laatste familiaal bedrijf zijn dat overkop gaat. ?, steekt Stefan Bex de vinger op. ?Banken willen niet meer investeren. Prive-investeerders en grote concerns, die vaak geen voeling hebben met de sector, nemen het van hen over. Voor vele fruitbedrijven was en is het de laatste strohalm. Voor ons liep het verkeerd af. Dit is het einde van een fruitbedrijf in de vierde generatie. Mijn zoon stond klaar. Alles is weg.?

Bankencrisis

We schrijven 2008, de bankencrisis. Stefan Bex: ?ons bedrijf liep goed. Maar de bank wenste onze nieuwe investeringen niet meer te financieren en raadde ons een priv?-investeerder aan. Wat doe je dan? Luisteren toch. Die investeerder was bovendien meteen bereid ons een fiks bedrag te geven, op voorwaarde dat we een fikse intrest wilden betalen. Wij konden niet anders. Zo begon de trein te lopen en was die niet meer te stoppen. Elf jaar lang hebben we gemiddeld tussen de 8 en 11% geleend, geleasd en gehuurd. Intussen had de priv?-investeerder de touwtjes ook in handen, had hij volmachten op rekeningen en bepaalde hij ook het reilen en zeilen binnen het bedrijf.? Zo ging het van kwaad naar erger.

Rusland Boycot

?De fruitsector ging bergaf. De Rusland Boycot bijvoorbeeld deden velen hard pijn. Als je dan nog es becijfert dat de winst in onze teelt tussen de 1 en 1,5% bedraagt, dan weet je dat je evolueert naar een toestand die niet meer houdbaar is. We hadden er ons nagenoeg bij neergelegd dat het allemaal verkeerd zou aflopen. ?Dikke bult, eigen schuld?, zullen velen concluderen. Maar de klok was niet meer terug te draaien. De bank zegde onze bestaande kredieten in 2017 op. We hebben nog twee jaar verder gedaan met onze investeerder in de hoop dat hij ons zou blijven steunen. Niet dus. Nu is alles weg?. Drie vennootschappen overkop, vernedering door de curatoren, materialen geveild via Moyersoen, ook ons huis in pand gegeven.

Hele familie betrokken

We hebben werkelijk niks meer. Heel erg is dat we onze mensen niet meer hebben kunnen betalen, allemaal vrienden eigenlijk.? Intussen geraakte ook zoon Cedric, amper 19 en pas van school,?? bij alle miserie betrokken. ?Ik vertelde al dat de priv?-investeerder de touwtjes in handen had. En dat we met hem wel verder moesten handelen.? Hij zag voor ons een uitweg, zei hij. Op zijn aanraden richtte we begin van het jaar nog een vennootschap op? voor mijn zoon. Niet eens begonnen, zit Cedric nu ook al met een failliete vennootschap diep in de schulden. Dat is voor ons als vader en moeder moeilijk te verteren. Goed, we zijn tegen dit faillissement in beroep gegaan. Maar ons vertrouwen is weg

Misbruik van vertrouwen

Stefan had door een goede perenoogst nog uitzicht op een goede opbrengst en een flinke som geld. Er was zelfs een document getekend dat 50 procent zou gaan naar de investeerder. Maar toen puntje bij paaltje kwam, werd ook die droom aan diggelen geslagen. ?We hebben de perenplantage steeds tot in de puntjes verzorgd, de perenbomen gesnoeid, peren gespoten en geplukt. Maar onze investeerder heeft ze langs ons heen verkocht voor 0,11 cent. Een drama voor ons. Hoe dan ook. We zijn ons levenswerk kwijt en wilden gewoon ons verhaal vertellen. Zodat iedereen, ook onze collega?s beseffen, welk gevaar er bestaat. Voor onze zoon Cedric rekenen we verder op de bereidwilligheid en collegialiteit onder fruittelers. We danken ook het fruitbedrijf dat Cedric intussen tewerkstelt.?