“We kregen een avond in de week een speciaal telefoontje”, horen we bij Animal Rescue Service. “Een nachtverpleegkundige had nu al 2 dagen na elkaar een lepelaar gezien in een beekje langs de weg. Maar hij deed geen aanstalte om weg te vliegen en zat er maar een beetje triest, in elkaar gedoken, bij. Geen goed teken dus! We snelden ter plaatse en inderdaad. De lepelaar zat erbij en keek ernaar. Hij maakt geen aanstalten tot wegvliegen. We konden hem zomaar opscheppen. Hij was graatmager, en zat vol teken en vlooien.”
“Eebs gevangen, snelden we met de lepelaar richting natuurhulpcentrum op hem de nodige zorgen te geven. Een volwassen lepelaar is al een behoorlijk zeldzame waarneming. Toch beginnen ze meer en meer in ons land gezien te worden. Dit was wel een jong exemplaar. We vermoeden dus dat in de omgeving van de vindplaats, die we geheim houden, mogelijk een broedpaar of een kleine broedkolonie is die zich voorlopig goed op de achtergrond weet te houden. We gaan het allesinds verder onderzoeken.”
