DeKey4Ever
’t Is niet te geloven, het is intussen al 8 jaar geleden dat ons Marie-Jeanne afscheid nam van haar café ‘De Key’ op Schurreve. Intussen ‘neust’ ze nog altijd wat rond in de buurt, en houdt ze in de gaten hoe haar opvolgers het doen. Een succes is dat niet altijd geweest, als wij eerlijk blijven, maar intussen is de zaak met Johnny Iven en Wouter Vandersmissen achter de toog weer een publiekstrekker geworden. Hopelijk blijft dat nu zo. Jullie snaat, een vaste klant, ziet het alvast zitten. “Komt dik in orde.”
Even wat Gewijde Geschiedenis. Geboren en getogen in het café van haar ouders René Menten en Angèle Stippelmans kreeg Marie-Jeanne Menten de truukjes van het vak met de paplepel binnen. “Als tienjarig meisje stond ik al pintjes te tappen voor de klanten terwijl ons ma de was deed. Mensen kwamen hier om te praten, te discussiëren en soms al eens om te roddelen.” Marie-Jeanne vormde later met Alex een koppel dat alom bekend was in Sint-Truiden en omstreken. Marie-Jeanne was zoals elke vrouw de baas natuurlijk, Alex luisterde zelfs als hij met zijn maten aan het kaarten was, een beetje slof dus, en Angèle Stippelmans hield het koppel vanuit haar zetel aan de stoof nauwlettend in de gaten en genoot mee van het sfeertje in het café. Gezelligheid troef daar. De sfeer die mij, de snaat, een beetje deed denken aan de 60-er jaren, bij bon en bonne thuis. Kaartje leggen op de keukentafel, dichtbij de stoof, en op tafel steevast een fles witte en wat bruin bier van piedboeuf. Aan dat laatste ben ik nu nog verslaafd trouwens.
Angèle, Marie-Jeanne en Alex achter de tap
Poespas moest je bij Marie-Jeanne niet verwachten. Klanten wisten dat ze enkel naar bier, cola spa of hooguit een wijntje konden vragen. Vroeg je naar koffie, dan kreeg je steevast hetzelfde orde. “Koffie? Ma mijne jong, daarvoor moet je op de Grote Markt zijn, in de Venise of de Rimini.” Marie-Jeanne was in alles rechtuit, zette klanten ook op hun plaats zoals alleen zij dat kon, en had altijd een wederwoord klaart. “Stop dat gezever, mijne man, daar krijg ik koppijn van.” Of nog: “Gij gelooft uw eigen leugens.” Iedereen aanvaardde haar zoals ze was. Temeer omdat ze het hart wel degelijk op de juiste plaats had en klaar stond voor iedereen. Plezante tijden waren het, tijden die echter nooit meer terugkomen.
Alhoewel. Nooit meer is gevaarlijk om te zeggen als je vandaag De Key binnenwandelt. Jawel, eindelijk is dat sfeertje van toen in nagenoeg hetzelfde decor v bij beetje aan het terugkomen. Johnny Iven, een ex-militair van alle markten thuis of niet thuis en Roger Martens, de beenhouwer van de Houtmarkt, gaven de aanzet.
Roger Martens & Johnny Iven
Roger ging intussen Sinterklaas en de stoomboot achterna richting Spanje. En intussen zijn Johnny Iven en Wouter Vandersmissen aan zet. Twee tegenpolen eigenlijk, maar het werkt. Alleen moet je af en toe wat geduld hebben. Johnny omdat hij af en toe een sigaretje moet roken of aan de witte moet slurpen, Wouter omdat hij werken en café houden combineert en nieuw is in het vak. Maar het zijn twee topkerels, die elk op hun eigen wijze klanten aan hun weten te binden. Al moet het gezegd. De democratische prijs van 2 euro voor het best getapte pintje van de stad zal er ook zeer veel mee te maken hebben. Dat scheelt, zeker in deze tijden en zeker in een stad waar sommige etablissementen al 3,20 euro vragen voor een pint, en dan nog zonder schuim of 4,20 euro voor een Tönissteiner, jawel. Soms vraag ik me af of de Chaussée d’Amour niet goedkoper zou zijn dan de markt. Is er iemand die dat weet?
En of deze klant De Key & Johnny kende
Enfin, geef mij maar De Key, geef mij maar Johnny en Wouter. Het sfeertje van weleer hang er nog altijd, ook al is de zaak wat gemoderniseerd. Opvallend?
- De pietjesbak van Marie-Jeanne heeft plaats gemaakt voor vogelpik.
- Koffie op de markt heeft plaats gemaakt voor een Nespresso
- De oude toog van 1 meter is intussen uitgegroeid tot 3 meter
- De radio heeft plaats gemaakt voor een selectie muziek op de computer
- En chips zout en paprika zijn intussen aangevuld met bifi- en zwanworstjes en zelfs soep.
Loot naa de boere mar dòsse !! (En da vertoal ich nè)
