Als tiener was ze een spring in ’t veld, als twintiger een jeugdige radiostem en als dertiger plots een frivole sportanker. Astrid Demeure is haar naam. Geboren en getogen in Sint-Truiden, wonend in Mortsel maar sinds kort dus één van de gezichten van de sport in het VRT-journaal.

 

 

Ze kan haar herkomst niet ontkennen. Dat bewijst onze afspraak in The Launche Out, haar kapsalon waar ze al vijftien jaar kind aan huis is. Alhoewel ze als Truinoske niet weet wat het woord ‘veutsels’ betekent (‘sokken’). “Tja, ik ben dan ook al jaren weg uit Sint-Truiden”, zo verontschuldigt ze zich. “Mijn vriend Pieter is een rasechte Antwerpenaar. Ik heb met hem een tijdje in het centrum van de stad gewoond. Maar als meisje uit Haspengouw miste ik het groen. Mijn vriend vond wel dat we een stadstuin hadden, maar ik noemde dat een stadskoer. Ik heb er hem na veel vijven en zessen dan ook kunnen van overtuigen om naar Mortsel te verhuizen. Alhoewel dat een stad is met veel sluipverkeer, voel ik me daar thuis. Dicht bij de E19, met een school op wandelafstand voor mijn kinderen Mia en Bobbie en een tram naar de stad op honderd meter.”

 

De Tongersesteenweg

“Maar de Tongersesteenweg van Sint-Truiden zal ik natuurlijk nooit vergeten”, zo duikt Astrid in haar kinderjaren. “Elke zondagavond het weekend afsluiten met de hele familie bij mijn bompa en bomma, dat blijft in mijn geheugen gegrift. Bomma was een echte mater familias, een sterke vrouw die de hele familie samenhield. We werden er elke week getrakteerd op waterzooi met een sandwichke. En met mijn neven en nichten leefden we ons uit in de tuin tussen de kerselaars. Zalig! Omdat ik niet naar huis wilde, verstopte ik me geregeld in de koffer van de auto van mijn neefjes Immanuel en Laurens. Als we minuten later dan stopten aan hun huis in de Appelstraat, schreeuwde ik: ‘Hallo, hier ben ik.’ Dan kon ik er blijven slapen.”

 

De chiro van Brustem

Uiteraard liep Astrid Demeure ook school in Sint-Truiden. “Het lager onderwijs in de Klim-Op”, vertelt ze. “Mijn lerares raadde me na het zesde leerjaar aan om in het middelbaar handel te volgen, maar omdat ik dat daar niet wilde van weten koos ik voor de Latijnse. Ik heb daar drie jaar lang mijne peren gezien, maar ik heb het volgehouden. Toen kreeg ik de kans om naar de topsportschool in Gent te verhuizen. Ik klokte aardige tijden in de 100 en 200 meter atletiek, weet je. Maar ik had heupproblemen waardoor ik het niet riskeerde alles op alles te zetten voor de uitbouw van een sportcarrière. Nu ja, ik was geen nieuwe Kim Gevaert hoor. En toen ik in contact kwam met de Chiro van Brustem proefde ik ook van de geneugtes des levens. Vandaar mijn keuze voor het Lemmensinstituut. Ook omdat mijn beste vriendin daar school liep.”

Het showbeest

Aan het Lemmensinstituut volgde Astrid Demeure de richting ‘woordkunst – drama’. Toch de basis om later actrice te worden, niet? “Neen hoor”, reageert ze. “Ik wilde gewoon bewijzen dat ik het bij het rechte eind had en koos waar ik het beste in was. Als 16-, 17-jarige was ik een fan van MTV. Mijn grote voorbeeld was de Nederlandse Katja Schuurman. Zij was gewoon megacool. Ik bootste haar na voor de spiegel van onze badkamer. Ik was altijd al een zondagskind geweest. Maar nu werd het showbeest in mij plots wakker.”

Na een verlengstuk van haar opleiding bij het Herman Teirlinck Instituut en een kort avontuur bij productiehuis De Filistijnen leverde dat de Truiense een job op als VJ bij TMF.

 

“Als jonge atlete klokte ik aardige tijden op de spurtnummers, maar ik had heupproblemen”

“Met dank aan Ann Lemmens die de overstap maakte naar VTM”, zo geeft ze toe. “Ik was nochtans een heel bedeesd, onzeker meisje. Mijn collega’s vielen dan ook van hun stoel toen ze hoorden dat ik kandidaat was om haar op te volgen. En toch kon ik er drie jaar en een half aan de slag. En toen we collectief ontslagen werden, stapte ik zonder al te veel problemen over naar MNM. Bij die jongerenzender heb ik het dertien jaar lang uitgehouden. Met uitzendingen op alle mogelijke momenten van de dag en alle mogelijke programma’s. Spits-, office-, urban-programma’s, late night talk-shows, noem maar op. Tot ik de kans zag om mijn kinderdroom te realiseren: sportprogramma’s presenteren.”

 

Sporza

Twee jaar geleden trok Demeure haar stoute sportschoenen aan. Als presentator van het sportprogramma op Radio 1 op zaterdag- en zondagavond. Maar ook door in te staan voor de captatie van het wintercircus in Gent tijdens het WK-voetbal in Qatar. Tot Aster Nzeyimana naar VTM verhuisde en er een nieuw gat opdook in het VRT-bastion. “Ik heb me toen kandidaat gesteld om Aster op volgen”, zegt ze. “Maar ik heb dat niet cadeau gekregen. Integendeel. Ik moest net als alle andere belangstellenden als het ware twee examens afleggen. Eén van de opdrachten luidde bijvoorbeeld: in één uur tijd de essentie van drie, vier items in klare taal uitwerken. Dat is de taak van een sportanker hé. Geen vakjargon verkopen maar iets zodanig voorstellen dat ook mijn oma het begrijpt. Ik weet het, sommige mensen denken dat wij daar een autocue zitten te lezen. Niets is minder waar. Als ik weet dat ik morgenmiddag het sportjournaal moet presenteren, kijk ik vanavond naar die kwartfinale van de Champions League om te zien wat er allemaal gebeurt.”

 

“Mijn taak als sportanker? In klare taal uitleggen dat mijn oma het nieuws begrijpt”

 

Kinderen wakker

“Mijn vriend is geen echte fanaat”, fluistert Astrid. “Maar ik probeer hem mijn liefde voor de sport over te brengen. Met mijn kinderen probeer ik dat ook alhoewel zij me soms gek verklaren. Als ik ’s avonds op televisie zie dat er een Belg een glansprestatie levert, schreeuw ik soms zo hard dat ik hen wakker maak. Tja, sport is nu eenmaal emotie, niet? Als Hanne Desmet op twee centimeter na net naast het podium grijpt in de shorttrack, word ik bijna gek. En toen Loena Hendrickx in Canada voor goud ging in het kunstschaatsen, stond ik om vier uur ’s nachts op om te zien hoe ze het er van afgebracht had. Dat gevoel trekt me aan in de sport. Ik hou geen fichebak bij zoals de meesten van mijn oudere collega’s. Maar ik ben er wel dag en nacht mee bezig. Dat wil ik overbrengen op de televisiekijkers. En daarin wil ik me uitleven.”