‘Omda ich um nog altèèt mis’
Wa mis ich dèè schoeën zoumeròòvede, vrugger ònderààndere op de Grúnmèrrek, èn dèè sfeer in de kafei’s, iedere kieër as et Mùiske – ich eide-n um Big Mouse- zènne mònt teige de mikrou plakde, mòntmezikske in de-n oanslag èn gitaar in z’n ààn. Wa mis ich toch dèè Trùineers èn Trùinòskes be wee ich àl dèè schoeën momènte beleeft ùp. Wee àà doen al dèère deinke da òòs oeët nog en pàndemie zou uiverkoume.
In de-n tèèt, in de stàt, kàànt ich ginne gróedere oãmbioãns-moaker dàn Gilbert Et Mùiske. Be Brian èn de Hi Five (Ponciana), de Pink Umbrellas èn be The Shake Speare’s àà ter e pak èksperjènse opgedón. Da wàs de màn dee mezik kòs speile èn zeinge gelèk ginne-n ààndere. Dee kàànt dàn nog altèèt stràffe veroale dèè ter vertèlde èn moebèè ter de mèrrek èn àl de kafei’s dui doavere vàn ’t lache. Dee och de stroot plàtgetrèèn ei ver Peut èn àànder tiste as patròõn vàn da klein kafeike uiver Òòs Lavroukèrrek (ich moug ginne reklàm moake wànt Peut ei nè betoalt).
Waarom ik ’t Muiske plots erbij haal, vragen jullie zich af…. Wel, omwille van de ‘gast’ die hij was, zijn loyauteit, en vooral ook de positiviteit die hij uitstraalde, in deze coronatiteit een kwaliteit die ver zoek is.
Terug naar 2006. Mijn huwelijksjubileum. De Lange zorgde voor de perfecte locatie in de achtertuin van een boerderij in Opheers. Ik moest alleen nog op zoek naar muziek. En dus vroeg ik zonder aarzelen -wie anders- ’t Muiske. Beste keuze ook. Hij was in zijn element, ik was in mijn element, iedereen was in zijn element. Hij deed het op zijn manier, met zijn ietwat rouwe stem, meeslepend tot en met. En zonder tijdslimiet. Want zolang Gilbert het zelf ook plezant vond, zolang bleef hij zingen. In Sint-Truiden zeggen ze, je kreeg met hem waar voor je geld.
Gàste-n as Gilbert, dèè lúte-n un nè teigenààn dour teigesleeg, noeët on’t kloage, dèè woore-n altèèt optimist èn goet gezint. Èn naa weit ich wier enins móevuir zènne noam in mich opkum, och àl is ter àl zeive joor nemee be tòòs. Ich mis vàndoag da positivisme, zèllef be m’n-eige. Ma naa ich on um deink, weit ich et wier. Nè opgeeve, dourgón, tòt de liste snik, dzjust gelèk ’t Mùiske. Arei zur!
