Omdat maretak ‘s winters groen blijft en bessen draagt, wordt de plant al eeuwenlang geassocieerd met vruchtbaarheid. Druïden sneden rond het begin van de tijdrekening maretak uit de bomen met een gouden sikkel. Dat deden ze niet om een sterkmakende toverdrank te brouwen voor dappere Galliërs, maar om de voortplanting bij mens en dier te bevorderen.
Een Noorse mythe vertelt het verhaal van Balder die gedood werd door een pijl gemaakt van maretak. Zijn moeder, de godin Frigga, huilde boven de pijl en haar tranen veranderden in bessen. De rest van het verhaal kent verschillende eindes, maar wij zijn vooral fan van de versie met het happy end. Frigg legde de vruchten op Baldur’s wonde, waardoor ze hem terug tot leven wekte. Als dank voor dit wonder, beloofde ze een kus aan ieder die onder de maretak passeerde.
In de loop der tijd is de traditie om een kus te geven onder maretak verder verfijnd. Twee personen die elkaar ontmoeten onder een takje, worden verwacht elkaar een kus te geven. Zo’n onverwachte zoen mag je trouwens weigeren, al zou dat gepaard gaan met ongeluk. Wie gekust heeft onder de maretak, mag een besje van de plant plukken. Wanneer alle bessen geplukt zijn, zijn ook de kussen ‘op’. Je eet de bessen trouwens beter niet op, want ze zijn giftig voor mensen!
Bron: onzenatuur.be
