Truineer Nieuws melden?

Mooi eerbetoon van Femina Habac

Het mooie eerbetoon van Femina Habac richting Ulrich, een man op wie ook wij als webgazet steevast konden rekenen voor hun clubnieuws, willen we u niet onthouden.

Beste Ulrich,
Beste voorzitter,
Beste vriend,

Beste … in alles wat je deed voor de club
Beste … in alles wat je deed voor iedereen rondom jou

Als we denken aan jou, dan denken we aan een hart van goud. Of nee, eigenlijk van “yellow-green”. #yellowgreenoneteam, hoorde je ons graag zeggen. En dat was ook gewoon jouw verdienste: jij maakte van de club één grote familie waar werkelijk iedereen zich vanaf het eerste moment direct welkom kon voelen.

Jouw betrokkenheid, enthousiasme, drive waren zo aanstekelijk dat je iedereen meekreeg in jouw volgende project. Zo had je onlangs een ideetje: laten we sjaaltjes maken! Sjaaltjes? “da’s toch voor ni voor de basket, da’s voor de voetbal” kreeg je als antwoord! Maar enkele weken later zaten er wel 6 tribunes helemaal vol met enthousiaste supporters onze dames aan te moedigen met een Femina sjaaltje rond de schouders. JOUW sjaaltje.

Maar er was ook écht véél meer dan dat. Je zei vaak “Ik ken niks van basket, ik ben eigenlijk ne voetballer”. Maar we stonden altijd versteld hoe goed je kon meepraten en meedenken met onze coaches als het ging over de sportieve aanpak.

Of een fotoshoot organiseren? “Ja dat moeten we doen! Da’s goed voor de uitstraling van de club!”
Met de hele club naar Limburg United? ”Tuurlijk, ik regel het wel want het brengt ons vooruit!”
En alle details moesten goed zitten. De kast in de sporthal met al het materiaal, alle spellingsfouten werden eerst uit onze berichten gehaald vooraleer we ze verstuurden naar iedereen… “Ja, ik blijf ne schoolmeester hé”, zei je er dan altijd bij.

En hoe hield je dat allemaal bij? Menig bierkaartje stond volgeschreven met allerhande to-do’s die je gretig verzamelde van iedereen die iets aan je kwam vragen. Maar hoe dan ook, als we je iets vroegen, dan kwam het gewoonweg in orde.

Je was nog maar pas voorzitter geworden. “Ikke? Voorzitter???… Ja, da’s goed”, was je reactie. “Ik doe dat wel voor de club!”. Je pakte die rol ook onmiddellijk op met zoveel passie en overgave. Je gaf de assist, en wij moesten eigenlijk maar het balletje in de ring leggen. En het was oprecht alleen maar voor de club, en voor niets anders. Zo oprecht, zo eerlijk, maar ook recht door zee als dat nodig was.

Niet alles zat in jouw comfort zone, niet alles was evident of fijn om te doen, maar het werd allemaal opgepakt met een grote smile omdat de club er beter, sterker, robuster van werd. Maar uiteindelijk ging het allemaal om de meisjes. Jouw meisjes, jouw dames. Daar deed je het voor.

Ulrich, het is gewoonweg niet te vatten hoeveel tijd, en vooral héél véél energie je in onze club, in ons allemaal, stak, al zovele jaren. We kunnen je niet evenaren. We gaan vele handen nodig hebben. Maar dat hebben we je tegoed, en dat gaan we doen. Blijven doen.

Ulrich, we gaan je echt verschrikkelijk hard missen. Femina zal je altijd in het hart dragen. Daar gaan we voor zorgen.
Bedankt om ons allemaal een beter mens te maken.

Voor altijd in ons hart 💛💚
Voor altijd bij Femina 💛💚