Truineer Nieuws melden?

Team Hope: “Wij doen meer dan voedsel bedelen”

In ons magazine ‘den Truineer’  vertellen vrijwilligers van de voedselbank Team Hope dat de nood zeer groot is en alleen maar groter wordt.

“Wij doen meer dan voedsel bedelen. Liefde voor de mensen, dat is onze spirit”

 

Het leven is er door de vele crisissen niet eenvoudiger op geworden. Heel veel alleenstaanden en gezinnen hebben het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Voedselbanken over het hele land komen handen en voedsel tekort om mensen in problemen te helpen. Zo ook Team Hope, één van de organisaties die zorgt voor voedselbedeling in onze stad. “Elke dag komt er een gezin bij. We zijn echter meer dan een voedselbank, we willen ook een begrijpende schouder aanbieden”, zeggen voorzitters Jean-Paul en Luc. Samen met enthousiaste vrijwilligers is hun missie bijna een unicum in deze harde tijden.

 

Team Hope, wat doen jullie eigenlijk?

“Officieel helpen we 1058 mensen uit de nood. Dat zijn alleenstaanden, maar ook gezinnen met kinderen. Ze komen op verzoek van de diverse OCMW’s en CAW’s van Sint-Truiden, en van de naburige gemeenten. Sommige gemeenten beschikken niet over een voedselbank, vandaar.”

Meer dan 1000, dat is veel. Ik veronderstel dat de voorraad dan toch vrij snel op is?

“Klopt. Indien we nog voedsel over hebben, geven we dit weg aan andere voedselbanken, zoals bijvoorbeeld in het noorden van onze provincie. Iedereen die komt, proberen we eten te geven, we willen niemand honger laten lijden.”

Jullie doen ook meer dan enkel voedsel ‘geven’?

“Ja, dat is spontaan gegroeid. We hebben nu ook kledij die we tegen zeer kleine prijzen aanbieden en kleine huishoudartikelen zoals batterijen. Vooraan is er ook een terras gecreëerd, zodat de mensen op hun gemak een tas koffie kunnen drinken en een babbeltje slaan. We krijgen dan overblijvende taarten van de bakker. Maar we willen niet dat mensen enkel en alleen voedsel komen halen. We willen hen ook een begrijpende schouder aanbieden.”

Hoe komen jullie aan die stock?

“De stock komt van winkels die die goederen niet meer verkocht krijgen. We kijken wel altijd goed naar de datum en weten dan ook welke voeding mag verkocht worden en wat niet meer. Hiervoor krijgen we controle van de Voedselinspectie. Daarnaast halen we met onze bestelwagen verse groenten en fruit in Sint-Katelijne- Waver. En er zijn ook nog 10 vrijwilligers die, al dan niet met hun eigen wagen, voedsel gaan ophalen.”

Hoe groot is jullie team?

“We bestaan uit een team van 40 vaste vrijwilligers. Bij openingsuren zijn hier telkens 24 mensen aanwezig en iedereen heeft zijn eigen taak. We rekenen telkens op een 500-tal bezoekers per dag. Sommige vrijwilligers hebben zelf ook een kwetsbaarheid maar zij vinden hier dan toch een soort thuis en steun. Onderschat ook niet wat we doen, het is hard werken. Je moet ook de mensen graag zien, zeggen we altijd tegen hen, want anders houd je het niet vol.”

Hoe zien jullie het evolueren?

“We bestaan nu 8 jaar en zijn gestart met 10 gezinnen eten te geven. We zijn een beetje te snel gegroeid doordat we nu meer dan 1000 mensen van eten moeten voorzien.

Nu hebben we op twee weken tijd 22 gezinnen bijgekregen, ongeveer een kleine 50 personen. 1 gezin per dag. Kan je je dat voorstellen? Dat is niet meer normaal. Er vallen er ook zeer weinig af. Zelfs twee verdieners beginnen de crisis te voelen.”

 

 

“Op twee weken tijd hebben we 22 gezinnen bijgekregen, ongeveer een 50 personen.Dat is niet meer normaal”

 

Hoe verklaren jullie dat?

“De grootste reden is natuurlijk de stijgende energieprijzen. Een tweede oorzaak is ziek worden. De mensen worden dan plots geconfronteerd met hoge ziekenhuiskosten en dure medicijnen. En nog een andere verklaring: een gat in de hand. Sommige zijn geboren in een armoede-familie, ‘generatie-armoede’ zoals ze dat noemen. Ze stigmatiseren zichzelf hiermee en beschouwen dit als ‘gewoon’.

Wat is een memorabel ‘moment’ voor je geweest, gedurende 8-jaar Team Hope?

“Wie me is bijgebleven is een man van 74 jaar. Zijn vrouw werd ziek, namelijk Alzheimer-dementie, waarvoor ze zeer dure medicijnen moest nemen. Door de hoge kosten gingen zijn spaarcenten snel achteruit. Hij was ook erg bang telkens als hij naar hier kwam want hij kon zijn vrouw niet lang alleen laten. ‘Ik heb 47 jaar hard gewerkt, goed verdiend, en nu moet ik eten gaan halen bij de voedselbank’, weende hij telkens. En dan is er nog een vrouw uit Velm, Annie, die in een krot leefde. Ik ben daar een frigo gaan brengen omdat ze er geen had. Het stonk er zo naar het vocht en één van de zonen lag ziek in bed. Ze was overal geweest voor hulp, maar kreeg weinig steun. Aangezien we vanuit een christelijk-protestantse geloofssfeer handelen, heb ik met haar gebeden. Drie maanden later zag ik haar terug en vertelde ze me dat ze een mooi appartement had gekregen … Dat zijn zaken die me bijblijven.”

De nood voor steun is dus hoog. Hoe kunnen we jullie helpen?

“We hebben al diverse keren in het Het Belang Van Limburg gestaan maar we hopen toch meer steun te krijgen. Om maar een voorbeeld te geven: we hebben 840m2 ruimte nodig om alles te stockeren. Een pand huren kost heel veel geld. En we kunnen hiervoor geen 3 tot 4000 euro per maand opbrengen. En dan is er nog de kostprijs voor de brandstof van onze bestelwagen, rond de 600 euro per maand alleen al aan verbruik. Je moet weten dat we enkel van giften leven! Dus laat me eindigen met een oproep aan de winkels en ondernemers: stort ons een bijdrage of als je stock over hebt, geef ons een seintje, dan komen we het ophalen.