Er mag dan in de hoofdstad van Haspengouw veel politiek gekrakeel zijn, op sportief vlak scheert Sint-Truiden hoge toppen. 2021 was het jaar van Nina Derwael. Olympisch goud leverde haar de titel ‘Sportvrouw van het jaar’ op. In 2022 zal een andere Truienaar tot de beste voetballer op onze velden verkozen worden. “De verkiezing is pas in januari, hè”. Simon Mignolet toonde het voorbije jaar dat hij over meer armen en benen beschikt dan de gemiddelde mens. De ene redding was nog straffer dan de andere waardoor hij bijna op zijn eentje Club Brugge naar een derde landstitel op rij loodste. Ook in de Champions League toverde hij wondersaves. Van ons krijgt hij alvast de trofee van Truienaar van het jaar. Als dank staat hij ons met plezier te woord. “Uiteraard weet ik dat ik niet de eerste Truiense Gouden Schoen-winnaar kan zijn.”
Zit er iets in het water in Haspengouw?
“Hoe bedoel je?”
Al eens bekeken hoeveel topsporters wij hebben?
“Euh… enkelen zeker?”
Enkelen? Derwael is Olympisch kampioen, Britt Herbots is de beste Belgische volleybalster, Tim Wellens behoort nog altijd tot de wielertop, Maarten Vandevoordt speelt weldra in de Bundesliga, Wouter Vrancken trekt Racing Genk uit de hel en straks wordt de dameshandbal allicht weer landskampioen. Genoeg toch voor een stadje van 40.000 inwoners?
“Amai. Stevige opsomming, ja. Daar kunnen we enkel maar trots op zijn. Of daar een specifieke reden voor is, weet ik niet meteen. Je moet natuurlijk een dosis talent hebben, maar zonder hard te werken, kom je nooit aan de top. Misschien past dat bij wel bij ons, Haspengouwers: afzien om ergens te geraken. In elk geval is het een goede start van het interview want zo kunnen we de stad toch ook eens positief benaderen (lacht). Dat soort nieuws kan Sint-Truiden best wel gebruiken.”
Straks mag je je ei kwijt over de rumoerige politieke situatie maar eerst toch maar over de Gouden Schoen. Proficiat met de trofee!
“(lacht) Het is pas in januari hè! Maar ik weet wat je bedoelt. Alle randvoorwaarden om te winnen, zijn ingevuld. Maar ik mag niet stemmen. In het verleden zijn er nog verrassingen geweest dat de topfavoriet ontgoocheld buitenging.”
Komaan, welke voetballer heeft in 2022 beter gepresteerd op de Belgische velden dan jij?
“Het was zeker een uitstekend jaar. Na een moeilijk 2021 waar ik lange tijd met een knieblessure kampte, begon het jaar meteen goed met een stage in Marbella. De nieuwe trainer Alfred Schreuder zorgde voor een goede voorbereiding op de tweede seizoenshelft. Ik was opnieuw fit en toonde me belangrijk in de aanloop naar de play-offs. Vergeet niet dat we in januari 12 punten achter stonden op Union. De play-offs verliepen erg gunstig voor Club Brugge en ja daar was ik meer dan eens beslissend.”
“Haspengouwers durven afzien om ergens te geraken”
Beslissend? Je hoeft niet zo bescheiden te zijn, Simon. Je won bijna op je eentje de titel?
“Zo moet je het natuurlijk niet omschrijven want je doet het nog altijd met z’n allen. Maar ok, ik droeg wel een grote steen bij. Vaak spring je als doelman maar één match in het oog, maar tijdens de play-offs leverde mijn reddingen in vele matchen wel punten op.”
Ook dit seizoen ransel je onmogelijke ballen uit het doel, vandaar dat niemand aan je enkels kan komen? “(onverstoorbaar). Het begon natuurlijk goed met de zege tegen Genk toen Genk eigenlijk verdiende te winnen, maar ik met enkele saves Club alsnog de overwinning kon bezorgen. Hetzelfde in de klassieker tegen Anderlecht. En dan was er natuurlijk de Champions League met de matchen tegen Atletico Madrid. Kijk, het is de hoogste eer om in het Belgisch voetbal de Gouden Schoen te winnen en je droomt er wel van. Maar zoals aangegeven, het ligt buiten mijn controle. Die bal kan ik niet stoppen (lacht)”
Je zou niet de eerste Truienaar zijn. Dat weet je toch?
“Natuurlijk, Lon Polleunis won in 1968 en Danny Boffin was er ook een keertje heel dicht bij (nvdr: derde in 2002). Als doelman is het wel niet zo eenvoudig want er is een apart stemformulier voor beste doelman. En vele stemgerechtigden (journalisten, ex- spelers, trainers enz) vullen dan op het formulier van de Gouden Schoen enkel namen van veldspelers in. Weet je, het zou ook een symbolische overwinning zijn. Ik speel immers met het rugnummer 22 en mijn koffiebar heet Twenty Two. En om het jaar nog beter te maken is mijn tweede zoon Vin geboren. Grand Cru dus.”
Als je nog 4 jaar langer weg blijft dan heb je tijd om Japans te leren. Dat kan jij de Japanse bazen overtuigen dat STVV misschien een opener beleid verdient?
“Ik volg het natuurlijk erg goed via familie en supporters. In mijn koffiebar komen ook veel STVV-fans. Mijn ouders hebben ook nog steeds een abonnement op Stayen. Natuurlijk is STVV een thema voor mij. Maar ik heb geen contact met de beleidsmensen. Dat hoeft ook niet. Ik zie natuurlijk wat ik zie en ik heb mijn mening over het beleid en dat zou best kunnen verschillen met wat zij doen. Maar vergeet toch maar niet dat de ploeg die er staat best wel competitief is hè? Ik vind hen een sterke ploeg hoor en ik kijk naar alle matchen.”
Blijf je trouwens na je carrière in het voetbal?
“Ik heb altijd gezegd dat ik geen trainer wilde worden. Maar hoe ouder je wordt, hoe meer kennis je vergaart. En dan stel je jezelf wel de vraag: moet ik die kennis niet gaan gebruiken? Moet ik mijn ervaring links laten liggen?”
“Ik heb altijd gezegd dat ik geen trainer wou worden. Maar moet ik mijn ervaring links laten liggen?”
Zeg het Simon! Wordt STVV dan je ploeg?
“Nee, dat zeg ik zeker niet, maar ik denk wel dat er ergens een connectie met het voetbal zal blijven. Dus ik sluit niets uit. Trouwens, ik heb samen met mijn broer ook nog de koffiebar en dat is genoeg werk om te runnen. Sinds we verhuisd zijn naar de voormalige Barza zien we een mooi rendement. Er is natuurlijk veel passage en het Heilig Hartplein krijgt nieuw leven met het Fonduehuis en Vangrootloon. Qua locatie zitten we dus heel goed en de koffie is toch lekker, niet?”
Ik zou je niet durven tegenspreken. Ben je er nog veel mee bezig?
“In het begin zeker en vast. Het was boksen, je plaats vinden en mijn broer Wouter had toen ook veel meer steun nodig. Nu is het meer controle houden, financiële zaken mee opvolgen. Door die stap te zetten, heeft mijn broer een job die hij heel graag doet en waar hij zichzelf in kan ontplooien. En mij geeft het een beeld van de ondernemingswereld. Zo krijg ik een kans om al een voorsprong te nemen als ik na mijn carrière in de zakenwereld verder wil gaan. Ik ben er nu niet meer dagelijks mee bezig maar ik bel natuurlijk heel vaak met mijn broer.”
Sint-Truiden was de voorbije maanden niet uit het nieuws weg te slaan. Heb je de politiek gevolgd?
“Wat denk je? Het was moeilijk om het niet te volgen hé (lacht). Zelfs in Knokke word ik er over aangesproken. Sarcasme, ironie en andere spot, het is allemaal voorbijgekomen. Het is natuurlijk met een knipoog maar toch … Leuk is dat niet, maar ik heb intussen al in veel steden en landen gewoond of verbleven. Het is wel overal iets en ik vind ook dat je dat niet zo snel mag veralgemenen. Ik probeer er objectief in te zijn. Als ik niet weet wat er gebeurd is, kan ik mij er ook niet over uitspreken. Zo ben ik.”
Ooit heb je gezegd dat je later misschien wel in de politiek zou stappen. Denk je er nog zo over?
“Ja, die vraag komt telkens weer terug, maar ik begrijp ze wel natuurlijk. Er is de politieke familieconnectie en ik heb politieke wetenschappen gestudeerd. Ik weet echt nog niet wat ik na mijn carrière ga doen. Hoe gaat het voetbal- en businessverhaal verder evolueren? Ik volg het vanop afstand.”
We gaan je dan nog niet ‘mijnheer de burgemeester’ noemen maar gewoon ‘Simon Mignolet’, winnaar van de Gouden Schoen 2022?
“Laat ons hopen. Nog even geduld. Ik wil alvast alle Truienaars en Haspengouwers een zalig kerstfeest en een gezond 2023 toewensen, met of zonder Gouden Schoen.”
Er is ook slecht nieuws voor de Truienaar want je hebt onlangs je contract met Club Brugge met vier jaar verlengd tot 2026. Dat wil dus zeggen dat je nog wat langer van onze stad wegblijft?
“Ja, het is toch de bedoeling om dat contract uit te doen. Maar we hebben hier bouwgrond gekocht en dus kan ik zeggen dat ik, na mijn carrière, zeker opnieuw in Sint-Truiden kom wonen. Mijn familie, vrienden wonen hier en er is natuurlijk de koffiebar Twenty Two op het Heilig Hartplein. De afstand van Knokke, waar we nu wonen, naar Sint-Truiden is te groot om dagelijks te doen. De oudste zoon gaat hier in Knokke naar school, maar over afzienbare tijd zullen we opnieuw richting Haspengouw trekken.”
Hoelang denk je eigenlijk door te gaan?
“Als dat contract ten einde is, ben ik 38 jaar. Maar als ik dan nog fit ben waarom zou ik dan niet nog doorgaan? Hoe langer ik speel, hoe meer ik het gevoel krijg dat ik efficienter ben, hoe meer ik het ook niet wil loslaten. Andere jongens zeggen op bepaalde leeftijd vaak dat het teveel wordt maar dat zal dan vooral van fysieke aard zijn of hun medische paraatheid. Mijn positie vereist andere kwaliteiten. Voor mij zal het vooral een mentale kwestie zijn om door te blijven gaan. Hoe ik me nu voel, wordt de goesting alleen maar groter. En bij Club Brugge is alles voor handen om je telkens opnieuw op te laden. Je speelt er voor de prijzen en in de Champions League.”
