In Melveren schrijft men geschiedenis, want 50 jaar geleden slaagde handbalclub Juventus Mel- veren, nu Handbal Sint-Truiden genoemd, erin om uit te groeien tot één van de beste handbalclubs van ons land. Uiteraard is dat vooral het werk ge- weest van het damesteam dat drie keer landskam- pioen werd en ook drie keer de Belgische beker in de wacht sleepte. Het seizoen 2005-2006 was het hoogtepunt van de club want in hetzelfde week- end werd het damesteam voor de eerste keer landskampioen en promoveerden de heren naar tweede nationale. Een dikke pluim verdient uiter- aard voorzitter Romain Martens, die sedert het ontstaan in 1977, nog altijd preses is van de club en zijn echtgenote Chantal die de hele periode de taak van secretaris waarnam. Intussen is ook hun zoon Stephen, die topscheidsrechter is en vele Europese wedstrijden in goede banen leidt, nauw betrokken bij de club.
Kan je even uitleggen waarom jullie reeds zolang tot de top van het dameshandbal behoren?
Romain: “Sinds 1986 spelen we onafgebroken in de hoogste damesliga. Veel meer dan bij andere verenigingen zijn wij altijd een club geweest van vrijwiligers uit al onze geledingen. Die hebben we hard nodig om de vele activiteiten te organiseren om onze clubkas in evenwicht te houden. Eind jaren 80 telden we ongeveer 40 leden, nu zijn er 160 actieve leden ingeschreven en een 40-tal niet-actieve. Uiteraard kunnen we de beginjaren niet meer vergelijken met nu, toen speelde iedereen nog voor het plezier. Toch blijven we een familieclub met een ambitieus karakter
Er wordt keihard gewerkt om de doorstroming van de jeugd te bevorderen waardoor we niet verplicht zijn om speelsters bij andere clubs weg te plukken. Het is altijd onze bedoeling geweest om onze ploegen binnen een kwaliteitsvolle omkadering te laten werken. Dat is uiteraard nodig om aan de top te blijven. “Onze focus gaat vooral naar de essentiële waarden: respect en inzet. Daarom dat we ook handbal voor iedereen hebben waarin de jeugd, de G-handbal en de recreatiehandbal thuishoort. Onze filosofie is dat binnen de club iedereen handbal moet kunnen spelen. Daarom is het zo belangrijk dat wij een familieclub zijn en dat ook in de toekomst willen blijven.”
Het is uiteraard niet makkelijk om het financieel voor mekaar te krijgen?
Romain: “Dat is een open deur intrappen. Weet je dat via sponsoring slechts 10 procent van ons budget binnenkomt! Dat is inderdaad veel te weinig. Misschien horen we toch iemand aan te stellen voor onze marketing. Bij thuiswedstrijden tellen we ongeveer 100 toeschouwers en bij topwedstrijden is dat het dubbele. Het lidgeld vormt 20 procent en de nevenactiviteiten 70 procent. Elke week is er wel iets te doen zoals kienavonden, mosselweekends, spaghettidagen en zo meer. We helpen ook bij de Jumping in Mechelen en bij het Trixxo Theater om onze kassa wat te spijzigen. Ik wil hier toch onze vele vrijwilligers hartelijk danken voor hun enorme inzet en steun. Zonder hen is onze club niet langer leefbaar. Ook de samenwerking met de stedelijke sportdienst en de zaalwachters loopt voortreffelijk, waarvoor dank.”
“Onze focus gaat vooral naar de essentiële waarden: respect en inzet”
Is de doorstroming van de jeugd belangrijk voor jullie?
Stephen: “Uiteraard, dat hoeft geen betoog. Daarom dat onze hoofdcoach Jo Delpire ook de J16 jongens en meisjes onder zijn hoede heeft zodat hij de jonge talenten makkelijker kan kneden en laten proeven van het niveau bij de senioren. Er is wel een groot verschil gezien de dames aantreden met beloften, die voor de wedstrijd van de seniores spelen. Dat staat zo in het reglement. Bij de heren is dat jammer genoeg niet zo, daar speelt ons 2de elftal recreatief, zij trainen ook maar één keer wekelijks. We starten vroeg met de opleiding en beginnen reeds met de 3-jarigen, die in een bewegingsschool met bal zitten. Vanaf 5 jaar spelen ze tegen mekaar (2 tegen 2) met een mini-handbal. Vanaf J-8 tot en met J-14 spelen we met een gemengde ploeg om de talentvolle meisjes te prikkelen omdat zij samen kunnen spelen met de jongens en zo hun niveau overstijgen. U-18 vormen daarna de beloften.”
Waarom hinken de heren achterop?
Stephen: “In 2013, ik was er toen zelf bij, werd de herenploeg kampioen in 2de klasse en wisten we zo de promotie naar de hoogste afdeling af te dwingen. Er werd toen omwille van financiële redenen beslist om niet te stijgen maar er was meer. We moesten onze kandidatuur voor 15 mei indienen bij de handbalbond, maar op dat ogenblik waren we nog niet zeker van de titel en drie van onze betere spelers hadden reeds voor een transfer naar Tongeren gekozen. Als we nu zouden kunnen promoveren zullen we ze grijpen, al is mijn vader Romain daar niet meteen mee akkoord (lachje). Weet je, nu heb je ook nog de BENEliga en de kloof met 1ste nationale is niet meer zo groot. Met Christophe Bourlet, die zelf op het hoogste niveau speelde bij Tongeren en ook actief was als coach bij Flémalle, hebben we een echte peoplemanager aangeworven. Dankzij hem hebben heel wat ex-spelers zich opnieuw bij de club aangemeld. Als we onze kansen beter hadden benut, draaiden we nu bovenin mee.”
G handbal op zondagmorgen in de Trudo Sporthal
Romain: “Ongeveer vier jaar geleden hebben we als eerste club in Limburg het initiatief genomen om ook ‘buitenGewone’ sporters met het handbal te laten kennismaken. De doelgroep zijn bijzondere sporters vanaf 5 jaar met ASS of een lichte fysieke of mentale beperking die graag in ploegverband willen handbal spelen. Zij trainen elke zondag in de Trudo Sporthal van 10 tot
12 uur onder professionele begeleiding van een kinesiste en een licentiate LO. Er zijn wel twee leeftijdsgrenzen: 5 tot 12 jaar van 10 tot 11 uur; + 12 jaar van 11 tot 12 uur. Trouwens, wij zijn nog steeds op zoek naar voldoende begeleiders want de norm is één begeleider per 2 kinderen. De demonstratie tijdens de jaarlijkse Ballonhappening op de Grote Markt was een schot in de roos, want er was echt veel belangstelling. Intussen heeft de groep al een eerste integratiewedstrijd gespeeld tegen Uilenspiegel.”
Flanders Trophy sportief en budgettair belangrijk
Stephen: “Jaarlijks organiseren we tijdens de paasvakantie de Flanders Trophy. Dit internationaal tornooi vormt de ruggengraat van onze begroting en dat hebben we gevoeld toen we tijdens de coronaperiode twee keer op rij voor een voldongen feit werden geplaatst en verplicht werden tot een afgelasting. Met 64 ploegen en ruim 700 deelnemers uit ondermeer Duitsland, Nederland, Frankrijk, Zweden, Zwitserland is het tornooi intussen zéér gekend in de handbalwereld. We zijn vanaf de start van het huidige seizoen al bezig met de organisatie. De spelers en speelsters vanaf U14 tot seniores logeren hier over heel Sint-Truiden in internaten, jeugdhuizen, gastgezinnen, parochiezalen enz. Het is een gigantische klus, waarbij we meer dan 100 vrijwilligers inzetten, om dat allemaal in goede banen te leiden. De wedstrijden zelf worden in de vier sporthallen van onze stad gespeeld.”
Terug van weggeweest coach Jo Delpire
Jo: “Na drie seizoenen keerde ik in juni terug naar mijn ex-club en het voelt nog steeds aan als thuiskomen. Mijn ambitie steek ik niet onder stoelen of banken. Met minder dan de dubbel ben ik niet tevreden. Het is onvoorstelbaar dat deze groep vorig seizoen geen prijs pakte. De stage in Hongarije, als voorbereiding op het seizoen, was een succes. We hebben er hard gewerkt en boekten prima resultaten tegen sterke tegenstanders. Het is erg jammer dat de nationale handbalbond geen plan heeft, want het niveau van ons handbal moet dringend omhoog. Kijk naar Nederland, daar had men een tienjarig plan en ze werden wereldkampioen en vice- Olympisch kampioen bij de dames. Wij hebben in onze competitie te weinig tegenstand, vandaar dat we regelmatig oefenwedstrijden spelen tegen ploegen uit Nederland en Frankrijk. De bedoeling is dat handbal Sint-Truiden een opleidingsploeg wordt en dat onze beste meisjes hun talenten in het buitenland kunnen verbeteren en ook verzilveren.”
