“We moeten niet flauw doen. Tijdens corona zijn we bijna twee jaar dicht geweest en lag ook onze sector, net als de horeca, tegen het canvas. Alleen maar kosten, geen inkomsten. Dat hakte er flink op in. Eens die klap overleefd, werden we geconfronteerd met de oorlog in Rusland en de energiecrisis. Hout vasthouden, maar daar voelen we weinig van. Het enige wat we zien, is minder verkeer op straat, ook door de nachtelijke sluiting van het tankstation Bruno’s. Maar het verkeer dat er is, is veel gerichter. Dat merken we aan het klantenbezoek en het bestedingsgedrag. Daar hebben we weinig of niks op ingeboet, integendeel.”
50 euro voor een vluggertje
“Negatieve berichtgeving hoort bij onze sector. We lezen ook vaak dat heel veel bars te koop of te huur staan omwille van de crisis. Dat klopt, hoegenaamd, niet”, aldus een eigenaar van een pand die liever anoniem blijft. “Ik ken alle eigenaars, ik ken alle uitbaters, we komen regelmatig samen. Ik kan u met de hand op het hart verzekeren dat niemand is gestopt omwille van de crisis. Ik wil de betrokkenen samen met u overlopen, het zijn er maar een paar. De redenen waarom ze zouden verkopen, zijn van persoonlijke en/ of familiale aard. Neem van mij aan dat die leegstaande bars ook weer snel zullen worden ingenomen.”
“80% van het werk wordt geleverd door Roemeense uitbaters en meisjes”
Intussen zitten de vitrines wel weer vol. En zijn het de Oost- Europeanen die er de lakens uitdelen, zo blijkt. “80% zijn zelfs Roemeense uitbaters en meisjes”, weet Simona ons te vertellen. “Ze kennen elkaar, ze maken zelfs afspraken over de prijs en andere zaken. Zo is 50 euro het minimum voor een vluggertje. We begrijpen elkaar, we kennen elkaar, we willen allemaal goede zaken doen en wij willen vooral geen miserie. Tot op vandaag loopt het hier, op enkele futiliteiten na, gesmeerd. Houden zo.”
Politie levert voortreffelijk werk
Simona Macelaru kwam vanuit Roemenië naar België om het oudste beroep ter wereld uit te oefenen. Zij heeft het zich nog geen moment beklaagd. “In Roemenië is dit beroep volkomen illegaal. Je vliegt jaren achter de tralies als ze je betrappen. Bovendien zijn de lonen er zeer laag, gemiddeld 500 euro per maand en het leven is er nauwelijks goedkoper dan in België. Dat gecombineerd met het feit dat ik dit werk zeer graag doe, heeft me nog geen moment aan het twijfelen gebracht. En daarnaast heb ik een bediendecontract. Dat scheelt, het biedt zekerheid en bovendien ben ik nog altijd vrij om te komen en gaan wanneer ik wil.”
“Waarom die overlast er altijd bij halen? Wanneer is hier nog iets gebeurd? Ik denk dat er meer overlast in de stad is, niet?”
“Ook belangrijk, het is hier veilig werken. De politie levert voortreffelijk werk. Wij zijn zelfs vragende partij om nog meer controles”, vertelt de eigenaar die een bar verhuurt maar liever anoniem blijft. “Daarom stoort het mij en andere eigenaars des te meer dat de lokale overheid het woord overlasttaks in de mond neemt. We hebben niks tegen een taks, maar het moet wel een correcte heffing zijn, niet voor de eigenaars maar voor de uitbaters en niet in functie van de grootte van het perceel, maar van de bar zelf. En waarom die overlast er altijd bij halen? Wanneer is hier nog iets gebeurd? Ik denk dat er meer overlast in de stad is, niet? Alleen is dat nieuws ver van de neons minder sexy en minder sensationeel. Of wordt het zelfs doodgezwegen.”
Niet alleen sekswerkster, ook sociaal assistent
Zowel uitbater, sekswerkster als eigenaar behoeden zich om op de overheid te schieten. “Daar is ook geen reden voor”, horen we. “Decennia lang kwamen burgemeesters en schepenen graag en met de beste bedoelingen, met ons in het nieuws. Van het kledingreglement over de inperking van het aantal bars, tot zelfs het uitdelen van sterren. In de toeristische gids zijn we zelfs gepropageerd als attractie. Intussen is onze Chaussée in heel België bekend. Maar wat ons nu zeer tegen de borst stoot, is dat een schepen van de stad Sint-Truiden doodleuk in de media verklaarde dat hij ons weg wilde. Dit is geen basis voor een goed gesprek, laat staan een deftige regeling. En het houdt geen rekening met het feit dat dit nog altijd het oudste beroep ter wereld is. Een beroep dat uitgeoefend wordt door meisjes die niet alleen sekswerker zijn, maar ook sociaal assistent. Zeggen dat we weg moeten, is trouwens oneerlijk als je weet wat elders in de stad gebeurt.”
Simona bevestigt: “Ik ontken niet dat wij in de eerste plaats sekswerkers zijn, maar we zijn inderdaad ook vaak veel meer dan dat. We krijgen mannen over de vloer van allerlei slag, arbeiders en advocaten, politici en pastoors. Jonge twintigers, en steeds meer 80-plussers. In de eerste plaats zijn we sekswerkers, we zorgen dat iedereen die dat wil aan zijn trekken komt, maar heel vaak zijn we ook een luisterend oor, iets wat steeds meer mensen in deze wereld lijken te missen. Onze huisbaas zegt soms dat wij een sociale instelling zijn. Wel, vanuit het standpunt wat ik zonet probeerde te verduidelijken heeft hij gelijk. Meer nog, wij zijn een ‘noodzakelijk’ iets in onze maatschappij.”
“Weet je dat in onze stad naar schatting 100 tot 150 adressen zijn waar dames totaal ongecontroleerd privé ontvangen?”
Privé ontvangst wordt ongemoeid gelaten
Michordea begrijpt niet dat er nog altijd mensen zijn die de bars wegwillen. “Ons weg willen en zelfs het aanrekenen van taksen zijn pesterijen. Hypocrisie ten top zelfs. Want de clandestiene privé- ontvangst wordt niet aangepakt, nergens. Meer nog, men doet alsof die niet bestaat. Weet je dat in onze stad naar schatting 100 tot 150 adressen zijn waar dames totaal ongecontroleerd ontvangen? Dat is voor ons niet alleen oneerlijke concurrentie, het legt ook een bom onder het beroep en het werkt zelfs mensenhandel in de hand. Weet je dat sommige meisjes daar 1600 euro per maand neertellen, niet voor een huis, maar voor een kamer? Die worden omwille van privacy redenen niet gecontroleerd, die ontsnappen aan elke taks, die worden niet bedreigd met sluiting. Neen, dit is echt geen goede evolutie. Laat dat de boodschap zijn voor alle overheden in dit mooie land.”
(Tekst Philip Kevers/Foto Tony Tachelet)
