Neen, wij stonden niet zoals Tom Waes destijds om 3 uur op om het uur van de heilige nectar te ervaren, maar gingen ook op bezoek bij de Sikhs, betraden de nieuwe tempel, waanden ons even in een sprookjeswereld, ver buiten Vlaanderen, en ervaarden vooral openheid, warmte en gastvrijheid. Blij dat we er waren. De indrukwekkende nieuwe tempel met de gouden koepel aan de Diestersteenweg is een nieuw baken, een herkenningspunt voor onze stad. Laat hem ook een schril contrast vormen met de ietwat bouwvallige tempel in Halmaal waar de Truiense Sikhgemeenschap ruim dertig jaar thuis was. Voor ons gaan de deuren meteen open. Ietwat onwennig voelen we ons, binnendringers, een beetje als een olifant in een porseleinkast. Maar dat is slechts een kwestie van seconden. Een bezoek door Philip Kevers.
Iedereen is welkom
Navdeep Kaur, brugfiguur tussen de Sikhs en de lokale gemeenschap en in het dagelijks leven accountmanager bij DHL, breekt onmiddellijk het ijs. “Wie zijn schoenen en kousen uitdoet, zijn voeten en handen wast en het hoofd bedekt, is welkom in onze tempel”. Zo gezegd, zo gedaan. Zonder het te beseffen, word ik in geen tijd helemaal ondergedompeld in een speciaal maar erg aangenaam sfeertje. Druk en luidruchtig, dat wel, maar tegelijk ook heel warm, sociaal, verbonden. Alsof ik in een een andere wereld ben terechtgekomen. Nergens anders liggen Vlaanderen en Punjab zo dicht bij elkaar dan hier, komt het in me op. “Het sociale leven van de ruim 5000 Sikhs in deze regio speelt zich grotendeels hier af”, maakt Navdeep me meteen duidelijk. “En iedereen is welkom,
“Het sociale leven van de ruim 5000 Sikhs in deze regio speelt zich grotendeels hier af”
iedereen mag hieraan deelnemen, herkomst en godsdienst spelen geen rol. Vandaar ook de grote raampartijen aan elke zijde van het gebouw waarmee we willen aantonen dat we een open huis zijn. Vandaar dat we ook graag bezoekers ontvangen en rondleidingen organiseren. Die zijn trouwens de eerste maanden al volgeboekt.”
Solidariteit als rode draad
Onze gids leidt ons meteen een grote ruimte op het gelijkvloers binnen. Bij ons zouden we zeggen dat we mochten aanschuiven aan tafel, hier eten ze in kleermakerszit op de grond. De typische geur van de gekruide Indische keuken prikkelt ons reukorgaan. Het lawaai van keuvelende mensen, spelende kinderen, overstemd door gebeden die door de luidsprekers schallen, is voor ons ongewoon maar heeft iets van een drukke maar ook gezellige markthal. Achteraan zitten dames in een kring groenten
“Alles wat je hier te eten krijgt, is vegetarisch. Daardoor sluiten we geen enkele overtuiging, hindoe, moslim of christen uit”
schoon te maken en te versnijden, iets verderop staan mannen achter de kookpotten, kinderen doen de afwas. Even later mogen we uitgebreid mee proeven. “Het is hier niet altijd zo druk”, zegt Navdeep. “Maar dit toont hoe hecht de Sikhgemeenschap is en dat geven aan anderen essentieel is in onze cultuur. Iedereen mag hier komen genieten, iedereen mag hier komen eten. Een vrijwillige bijdrage is welkom. In principe betaalt een Sikh voor zichzelf, maar ook voor een ander die het zich niet kan permitteren. Solidariteit, geven en delen met anderen, is de rode draad doorheen ons geloof. Trouwens, alles wat je hier te eten krijgt, is vegetarisch. Ook daardoor sluiten we geen enkele overtuiging, hindoe, moslim of christen uit. Want groenten mag iedereen eten.”
Vroeg opstaan is een basisregel
De tempel lijkt weggehaald uit het sprookje van duizend-en-één- nacht. Imposant, lekker oosters, rijkelijk van buiten, indrukwekkend, sfeervol, maar ook sober van binnen. Aangekleed met authentieke Indische attributen meubilair en tapijten. Maar ook met, jawel, een Truiens tintje. Dat getuigt de immense schilderij van Sandra Vandepoel in de trappenhal die de belangrijkste activiteiten in en rond de gouden tempel van Amritsar uitbeelden. Via die trap bereiken we de gebedsruimte. Hier hangt een ander sfeertje, meer ingetogen, een kader dat automatisch respect afdwingt. Een priester leest er voor uit de Goeroe Grant Sahib, het heilige boek.
Continu, zonder ophouden, altijd op dezelfde tonen overstemt hij met de gebeden de hele tempel. En dat begint al van ’s morgens, heel vroeg. “Vroeg opstaan is één van onze basisregels, aldus Navdeep. “Tussen 3 en 5 spreken we van het uur van de zoete nectar waarmee we willen zeggen dat het de beste momenten zijn om te mediteren. Dan start ook een ritueel waarbij het heilige boek – de verpersoonlijking van de goeroe, degene die gaat verbinden met God
– letterlijk van bed wordt gehaald en naar de troon wordt gebracht. Vervolgens leest de priester eruit voor. Ook hier is iedereen welkom. Iedereen mag aansluiten bij die meditatie die een paar uur duurt. Voor vele Sikhs is dit het begin van hun dag. Daarna gaan ze werken.”
“Tussen 3 en 5 uur ’s morgens is het beste moment om te mediteren”
1/10e van loon en tijd naar goede doel
Met het bezoek aan de gebedsruimte eindigt onze rondleiding. Maar toch blijft bij mij die ene prangende, ietwat oneerbiedige vraag hangen. Wat heeft dit bouwwerk alles samen gekost? “Ruw geschat 1,7 miljoen euro”, draait Navdeep Kaur er geen doekjes om. “Geld dat helemaal is samengebracht door de Sikhgemeenschap, vooral hier in België. Je moet daarbij weten dat we geen subsidies van buitenaf mogen aanvaarden. Eén van onze basisregels zegt dat als je het goed stelt, je anderen moet helpen. Vandaar dat een sikh sowieso 1/10e van zijn netto-inkomen moet geven aan een goed doel. En bovendien moet hij ook 1/10e van zijn tijd besteden aan goede doelen. Dat kan de Gurudwara zijn, onze tempel, maar evengoed het Rode Kruis of Oekraïne. Om de twee weken leggen we trouwens een hulpkonvooi voor Oekraïne in. Nog eens, ons leven bestaat uit mediteren, hard werken en solidariteit. Wij leven niet alleen voor onszelf, wij leven voor anderen. Als we die boodschap vanuit deze tempel via onze gastvrijheid en via geleide bezoeken kunnen uitdragen, dan zetten we een flinke stap vooruit en hebben we ook een kleine bijdrage geleverd tot een ietwat verdraagzamere wereld. Want wie geeft, krijgt heel veel terug.”
