Zullen we dit interview beginnen met je filmervaring? We kennen je vanuit de tv-rollen in Spitsbroers en Undercover en je speelde ook mee in de film Problemski Hotel. Hoe kies je je rollen?
“Het script moet me natuurlijk aanspreken, anders kan het zijn dat ik rollen weiger. De rol in Problemski Hotel van Dimitri Verhulst en Manu Riche was de mooiste voor mij. Ik speelde de ‘wakkere’ vluchteling. Door mijn jeugdervaringen en referentie van afkomst kon ik me zeer goed inleven in dit personage. Mijn rol in Undercover, Timur, was zwaar maar leerrijk. Aangezien mijn zoontje in die periode werd geboren, stond het personage haaks op mijn persoonlijk leven. Ik gebruikte dan ook mijn ‘beschermingsinstinct’ om deze rol te kunnen neerzetten.”
Maar je bent meer dan een acteur. Je hebt nog veel andere projecten lopen?
“Acteren is maar één onderdeel. Ik ben eigenlijk theatermaker van ‘ambacht’ en leraar in Drama. De maatschappelijke waarde van theater is voor mij het belangrijkst en ik wil daarmee iedereen bereiken. Een boodschap overbrengen. Ik ben een jongen met Turkse roots uit een mijnwerkersfamilie en opgegroeid in de vele culturen van Waterschei. Maar ik noem het één cultuur. Theater moet dan ook inclusief en laagdrempelig zijn, los van ras of sociale klasse. Het verhaal moet universeel zijn.”
Dat uitte zich ook in een kunsttentoonstelling?
“Mijn expositie Auralogie was hiervan een voorbeeld. Zonder veel budget kunstenaars en bezoekers bij elkaar laten brengen. Iedereen samen. Er kwam ‘vanzelf’ structuur in de chaos en dat zorgde voor verbinding, voor een ‘centrale aura’. “Verder ben ik ook artistiek leider van het Traumafestival. Hier kan iedereen zich in (h)erkennen. In mijn regie of rollen gebruik ik ook mijn eigen ‘trauma’s’. Dat is het mooie aan acteren: mijn miserie of vreugde via een personage overbrengen zodat die helder wordt voor iedereen.”
Aha, we hebben te maken met een theatermaker met een missie! “Maatschappelijk engagement is een belangrijke pijler. Vroeger speelde ik voetbal op pleintjes, ging naar de muziekschool en had veel vrienden. Ouderen hielden een oogje in het zeil. Bij alle mama’s konden we een hapje eten, Grieks, Turks, Italiaans, … Dit bestaat niet meer. Solidariteit dient terug te worden opgebouwd en daar moet aan gewerkt worden. Een vangnet is erg cruciaal. Zeker in tijden van nu. Iedereen draagt hiervoor verantwoordelijkheid.”
“Solidariteit dient terug te worden opgebouwd en daar moet aan gewerkt worden. Een vangnet is erg cruciaal. Zeker in tijden van nu”
“In de fruitvallei, het Speelhof en Nieuwenhoven kom ik tot rust en daar besef ik hoe belangrijk onze verbinding met de natuur is. Openheid, een plek waar iedereen kan komen en we elkaar kunnen ontmoeten, is bijzonder en moeten we stimuleren. Academie Haspengouw sluit hier ook erg bij aan. Als ik tijd heb, passeer ik er graag. Soms verbaast mij de leegstand in de stad. Kunstprojecten kunnen dit in de hand werken en mogen nog meer worden gebruikt.”
Welke projecten zou je hier willen integreren?
“Ik droom er wel van om de mensen via theater, of een andere kunstvorm, samen te brengen en te laten genieten. Zoals altijd ben ik nog ten volle aan het ontdekken, mensen aan het ontmoeten, contacten aan het maken. Er was een gesprek met CC de Bogaard en Haspengouwse Zondaggasten staat ook nog in mijn planning. Ik zie wel wat me op mijn pad begeeft.”
