Joseph Cleeren, onze vriend van elke dag, zeg maar Jef, is van ons heengegaan. Het zat er al langer aan te komen, maar op Kerstnacht kwam het voor de meesten van ons toch aan als een donderslag bij heldere hemel.
Een man van goud was het, een burgemeester en een vriend met een eigen stijl, eenvoudig, hard als het moest, maar ook menselijk, eigenzinnig, ietwat speciaal maar wel altijd met een hart voor de stad. Dat hart had hij ook voor STVV, jawel, zijn STVV. Jef en Raymond op de bank, Jef en Jef in de bestuurskamer, herinneren we ons. Wat een tijd. Zijn ononderbroken vrienschap met Lon ook, twee coryfeeën die de geelbauwe geschiedenis tekenden. Hij ademde STVV. Tot in zijn laatste uren.
Jef mag terugblikken op een geweldige carrière als politieker die, jawel, maar liefst 51 jaar duurde. Weinigen deden en doen hem dat na. Door zijn burgemeesterschap zal zijn naam altijd verbonden verblijven met onze Trudostad. Trudo was niet toevallig ook de naam van zijn zoon. Diens veel te vroege overlijden gaf hem een mokerslag. Voor wie hem van nabij kende, Jef was Jef niet meer. Het overkomt iedereen die een kind verliest. Die fonkelende ogen, zo heel typisch voor hem, waren weg, ook al deed hij zijn best om dat niet al te zeer te laten merken.
Uiteindelijk lieten ook de jaren zich voelen bij onze Jef. De laatste tijd verbleef hij in Villa Rosa waar hij met de beste zorgen werd omringd, dat allemaal vlakbij zijn roots, zijn geliefde Speelhof. Symbolischer kon niet. Daarmee was zijn reis doorheen onze stad, waarbij heel wat ‘Truineers en Truinoskes’ zijn pad kruisten, af. Anders gezegd…. De cirkel was rond.
Het ganse team Truineer betuigt zijn echtgenote Nicole, zijn familie en vrienden zijn innige deelneming en wenst hen veel sterkte toe.
(Tekst Philip Kevers)
