Er was eens een heel speciale duif
Zijn vriendjes waren gewoon grijs. Maar hij was spierwit. Hij was als het ware een buitenbeentje. Het witte duifje was steeds in de buurt van de mens. Iedereen kende hem.
Het was nog de tijd dat de mensen in vrede met elkaar leefden. Van oorlog was helemaal geen sprake. Arm en rijk bestond toen niet. Iedereen deelde met elkaar. De mens geloofde in het goede en probeerde dit ook telkens te doen. De mens leefde in harmonie met de natuur. Ze zagen het als een godsgeschenk.
Maar ons wit duifje zag dat de mens veranderde. De mens begon ruzie te maken. Maar al te vaak ging het om rijkdom. Ze gingen onderling onderscheid maken, hoewel ze allemaal tot dezelfde soort behoorden. Ook gingen ze niet liefdevol meer om met de natuur. Diersoorten verdwenen omwille van de mens. Nee, ons duifje werd er heel droef van. Stilaan veranderde zijn kleur. Slechts enkele veren behielden hun mooie witte kleur. De rest had ondertussen plaats gemaakt voor donkere veren. Gelukkig waren er ook nog heel wat mensen die het goede in hun vaandel bleven dragen. Zij zorgden er gelukkig voor dat het witte duifje toch steeds een beetje van zijn witte kleur kon behouden.
Zo’n 100 jaar geleden ontstond er een wereldoorlog. Heel de mensheid leed eronder. De mens geloofde dat een oorlog een winnaar kon kronen. Maar het duifje wist beter. Bij een oorlog zijn er alleen maar verliezers…. Het duifje werd er enorm verdrietig van. Zo verdrietig dat ook zijn laatste witte veer donker werd.
Hoe zou het nu met ons duifje zijn? Wel, hij is er nog steeds. En als je goed kijkt, heeft hij gelukkig terug wat meer witte veren. Maar helemaal wit is hij nog steeds niet.
Onze gevederde vriend denkt vaak terug aan de tijd dat hij helemaal wit was. Aan de tijd dat alle mensen in vrede met elkaar konden leven. Zo voelde hij en de mensheid zich het gelukkigst.
Met z’n allen moeten we blijven geloven en werken aan zo’n wereld. Dan pas zal ons duifje weer zo wit zijn als een onschuldig sneeuwvlokje. We spreken zo vaak over “de hemel”. Als we ervoor kunnen zorgen dat ons duifje weer helemaal wit wordt, zal de hemel op aarde zijn….
Tom Cartuyvels, meester 1ste leerjaar VGB De Boomhut Brustem
