De eerste helft was er eentje om snel te vergeten. Enige vermeldenswaardige fase was die waar het openingsdoelpunt van Seraing uit voortkwam: slap verdedigen maakte dat Jallow tijd en ruimte kreeg om af te drukken en Schmidt kansloos te laten, temeer omdat het schot nog even afwijkte. En STVV, vraag je je dan af? De elf van Hollerbach maakten die eerste doorgang niks klaar, helemaal niks.
De tweede helft leek er eerst beteschap in het spel van STVV. Maar net op het moment dat Hara dichtbij de gelijkmaker was, profiteerde Seraing maximaal op de counter via het duo Maziz-Mikautadze en dit alweer na slap verdegen: 2-0. Je voelde toen al dat dit STVV niet bij machte was om die dubbele achterstand nog recht te zetten. Ons boekje bleef dan ook nagenoeg leeg, op een poging van Cacace na, in blessuretijd. Maar zelf die niet te missen kans ging niet binnen. Tekenend voor de kanaries vanavond. Een match om snel te vergeten.
Onze conclusie: erbarmelijk zwak STVV dat op geen enkel moment in zijn spel geraakte, balverlies na balverlies leed en tot overmaat van ramp ook nog een keer klungelde dat het een lieve lust was. Meer nog, elke speler -over Schmidt valt geen oordeel te vellen- bleef individueel ver onder zijn niveau. Teixeira, Leistner, Brüls, De Ridder, Konaté, Hayaschi, Suzuki,… maakt niet uit, geen 5 waard. Allemaal dik gebuisd dus. Volgende keer hopelijk beter. Maar het blijft zonde dat zulke prestatie de match van vrijdag tegen Union moet inleiden. Niet van die aard alleszins om meer volk naar Stayen te lokken, Laat het ons maar een gemiste kans noemen.
