Voorafgaand aan de match kreeg Yuma Suzuki de trofee van ‘meest verdienstelijke’ kanarie, uitgereikt door de Spionkop Geel Blauw. Geen verrassing, natuurlijk. De opstelling van Peter Maes, daarentegen, hield wel verrassingen in. Geen De Ridder, dat wisten we al, Steppe in de plaats van Schmidt, eigenlijk ook. Maar Colidio in de plaats van Brüls had niemand zien aankomen. Het spel ging aardig op en neer. Op kansen was het wel wachten. Een eerste noteerde wij pas in de 25ste minuut van de kant van Anderlecht. Maar Murillo besloot de wenkende kans in het zijnet. En Verschaeren volgde even later het voorbeeld van zijn ploegmaat, deze keer op een counter vlak nadat STVV een strafschop op Hashioka had geclaimd. Hij mocht alleen oprukken richting Steppe, kreeg tijd en ruimte te over, maar lobde de bal onbegrijpelijk naast. Was Anderlecht met zijn geluk aan het spelen, vroegen wij ons af. Want een voetbalwet zegt ‘wie de kansen mist…. ‘. STVV kreeg wel moeilijker voet aan de grond, maar echt in de problemen kwamen ze ook niet meer. 0-0 bij de rust.
