Je kan het artikel HIER lezen (origineel Engels)
Vertaald in het Nederlands via google (niet altijd op zinsbouw letten-het is wat het is)
Vertel ons iets over uzelf, uw achtergrond en uw werk
Ik ben opgegroeid in een creatieve omgeving, mijn vader is kunstenaar. Ik ben opgevoed door mijn alleenstaande moeder in een buurt met een hoge blauwe kleur criminaliteit en weinig kansen. Toen ik midden en eind twintig was, had ik een leidende rol in de ondergrondse voetbalcultuur en organiseerde ik illegale groepsgevechten in straten en bossen. Aangetrokken tot ‘outsider’-culturen was ik ook actief in de illegale graffiti-scene, die mijn artistieke basis vormde.
Op zoek naar mijn identiteit begon ik de hele wereld over te reizen. In het begin combineerde ik mijn reizen met graffiti-acties door Europa, het schilderen van metro’s en treinen over het continent. Zeer gemotiveerd, maar bijna blut, moest ik in treinen en soms op straat slapen. Een van mijn hoogtepunten in deze periode was dat ik naar New York ging om het metrosysteem te schilderen. Vanwege een aantal juridische problemen stopte ik met mijn illegale activiteiten en begon ik me te concentreren op muurschilderingen, later groeide mijn verlangen om te evolueren naar een meer geavanceerde kunstvorm. Tegenwoordig ben ik het meest bekend om grote installaties in de openbare ruimte.
Hoe heeft de pandemie u, uw kunstwerken en van dag tot dag beïnvloed?
Ik geloof dat je als professionele kunstenaar altijd op de een of andere manier in quarantaine bent en losgekoppeld van de wereld. De grote verandering voor mij is dat sommige tentoonstellingen zijn geannuleerd en ik niet in staat was om grootschalige buiteninstallaties te maken waar mijn bloed echt sneller van gaat kloppen en hart sneller klopt. Maar creativiteit gedijt onder moeilijke of onzekere omstandigheden.
Hoe is uw werkproces veranderd tijdens de pandemie, wat is uw werkwijze?
Ik vind het geweldig om grote projecten te genereren met veel betrokken mensen, gaande van architecten, ingenieurs en ondernemers. Ik veranderde nu verder in ‘mezelf’. Omdat mijn werk multidisciplinair is – variërend van tekeningen en schilderijen tot sculpturen en installaties – concentreer ik me momenteel meer op studiowerken. Mijn Decay-serie is daardoor enorm geëvolueerd.
Vertel ons over de thema’s die u in uw werk nastreeft
IJdelheid, verval en nostalgie zijn terugkerende thema’s in mijn werk, die zowel reflecteren op ons verleden als op onze huidige samenleving.
Is er iets waar je niet zonder kunt in je studio? Wat is je meest essentiële hulpmiddel?
Mijn hersenen. Ik verdiep me graag in concepten. Ik vind het leuk om uren na te denken en rond te lopen in mijn studio om projecten en werken te visualiseren, en alles uit te proberen om mijn ideeën te realiseren. Mijn brein is non-stop actief. Ik graaf graag in de geschiedenis, de menselijke conditie en politiek. Ik luister minstens 6 uur per dag naar audioboeken en podcasts, vaak terwijl ik in mijn studio werk, het geeft me inzicht en inspiratie.
Wat is volgens jou de rol van kunstenaars en fotografen in de samenleving?
Als beeldend kunstenaars spelen we met het visuele. Het is onze taak om mensen op een andere manier naar de dingen te laten kijken. Om de geest te openen door onze eigen visie en taal te creëren.
Het fysiek tentoonstellen van kunstwerken is momenteel een uitdaging, heb je projecten of doelen waar je naartoe werkt?
Ik open een nieuwe studio van 1250 vierkante meter op de plaats waar ik ben geboren. Het wordt een “level up” in mijn carrière, daar ben ik momenteel behoorlijk druk mee. Ook voor de toekomst werk ik aan enkele internationale projecten. Er komen de komende maanden verschillende tentoonstellingen aan, en ik ga een bronzen beeld presenteren in samenwerking met mijn galerie, waar ik nu al een tijdje aan werk. Binnenkort komt er weer een monumentaal stuk uit. Voor mij persoonlijk tilt dit stuk mijn werk naar een ander symbolisch en technisch niveau door hoge technische vaardigheden te demonstreren met niet-traditionele materialen die nooit eerder zijn gebruikt.
