Julie werd geboren in 1898 en overleed in 2003, een week na haar 105de verjaardag. Geboren in Duras bleef ze heel haar leven in de streek wonen, huwde ze met wijlen Léonard Swartenbroekx, kregen ze samen twee zonen en twee dochters. Die werden op hun beurt gezegend met een resem kleinkinderen. Ik interviewde haar nog toen ze honderd werd.
Wa’n medàm, ràppeleir ich mich, ieën dèè uir ieël leeve bekummert wàs be uir aasààn. Ieën dèè ver mieër as sistig joor, dour uir gezòntèt, gieë vlieës èn eir nemee àt, èn loater och vàn den alkoul en de vlój àfblijf. S’àà toch wol ieël ewa miegemokt. Ma wa ich altèèt zàl ontààn. Uir aasààn wàs èllig, och àl blijf se zèllef nè vàn teigesleeg gespoart. En se wàs supporter vàn den STVV, in àt èn niere, en èchte kanarie dus !!
Runkelen. Neen. Het is niet veel meer dan een straat. En ja, net als in Metsteren, iets verderop, wonen ook hier meer konijnen en bosduiven dan mensen. Zelfs de vissen zijn in de meerderheid, de Heidemeren weet je wel. Nog zo’n prachtig stukje natuur daar, waar sportvissers thuis zijn en waar de straffe verhalen nooit ver weg zijn. Straffe verhalen zijn trouwens ook nooit ver weg iets verderop, in Den Haspel.
Den Àspel … ver mich ieën vàn de biste kafeis vàn Sentrùin, doo in Rúnkele-dùrrep. Èn da zèg ich naa nè dour de vrindeleke òntfankst, de stràffe klàànte of et betoalboar pintsje -joa da och- ma zeiker dour de vòsse sop, dèè ich doo reigelmooteg in mich kàpde. In ene-n deikoar moe dzje vàn deinkt “in den ààn tèèt”, èn be e zicht op ene bieësten’of, dzjust d’ruiver, smòkt da och altèèt iet beeter. Ieërlek gezeit, et is òndertùsse e bietsje lein da ich doo nog wàs. Ich moet persei nog ens no doo gón. Tis t’oupe da se doo och ràp wier mouge-n oupegón.
Enfin. Eindigen doe ik waarmee ik begon… bij de nieuwe parochiezaal, in het deftig Vlaams heten ze dat tegenwoordig een ontmoetingscentrum. Momenteel is het ook daar dode boel. Corona, he. Maar sjiek is het wel, tenminste als je van modern houdt. De naam van het centrum is trouwens minder modern. Den Andries heet het. Maar dat kon ook niet anders. Want de kerk ernaast is opgedragen aan Sint Andreas. Er zijn gelukkig nog zekerheden.
