Nee, ich zèg da nè zoe mar. Wànt Zèppere zit diep in m’n àt. Nè omda ich gèèn inne of twie of e pak mieër gón dreinke be Faalip, wol omda ich doo geboure bèn. Op den Driejs, numerou drèè. Ver mich is dèè stroot púre nostàlsjie.
1957…. Doen is et doo begòst. Naturlek weit ich nemee vuil vàn de ieëste joore. Mèèn erinnerienge beginne vèèf joor loater. Mènne paa àà dzjust zènne Keever verwisselt ver ene Vòllekswaage 1500.
Et wàs den tèèt da ve nog ginne-n tèllevieze-n ààn. Dóvuir stakke ve èlleke-n òòvet de stroot uiver. Wànt be de geboere, be Lowie (Beynaerts) èn Fin vàn de vèrrever, ààn se wol inne. Èlleke-n òòvet goenke paa èn maa doo noo et niefs èn Armoãn Pien lètte. Ich uur se och nog altèèt lache as Schipper neeve Matil beizig wàs. Un keinger, Annie, Dzjòs, Frèddy èn Eetjèn, doo zag ich eine-n op. Àllemòòl góej èrinnerienge.
Geluuf d’et of nè. Ich bèn och in Zèppere schoule geweest, al is da mar be de kakschoul gebleive, in ’t steegske, on de kérrek. Vrugger wàs doo och en oag moe ve zùiwùrreme goenke pakke. Schóene-n tèèt, be dank oan Zùster Zjeràldine, èn veràl juffrou Denise (Vanmuysen). Doonoo bèn ich wol schoule gegón in Sintrùin. Mieëster Fabry olde mich taas op of Dzjors Roebben, ene-n topkadei dee um dèè ieëste joore in ’t colleidzje, et “kòt”, uiver mich òntfèrremde.
Vrinde. Dèè eb-ich in Zèppere och g’at. De mieëste bèn ich ewa aat et oeëch verloure. Ricky (Everaerts) vàn den doktoeër, Brunou Vanschoenwinkel, de kleinzoun vàn bùrregemieëster, Dzjòs Knoape vàn de kaffei moe naa Faalip is. Et woore plakke moe ich taas wàs, moe ich wút ontvange as en eige kint. Be Èdgaar Knoape èn Gaby Baldewèèns, be Lom de Mòlder èn Marieke Neeve, be doktoeër Eiveroarts ….. En dàn woore doo nog Valérie Haaien èn Fràns Gilissen, de boerderèè moe naa Dzjòs z’n zeetels opmokt. Doo eb ich vuil oere dourgebrocht. Zòt vàn et boereleeve, de kieke èn kanèène, èn et boerepjààt. Valérie leide mich altèèt in de wàt, se wàs as mèèn twidde groeëtmàm. Èn Stõn Nèès, de koulemarsjang moug ich och nè vergeete. E nàmp mich vàntèèt tòt tèèt mie ver te gón leivere. Da goenk doen nog be pjààt èn kèèr. Èn dàn wàs doo nog den Dikke Lowie. Doo kocht ich mènne snóep èn stienkbummekes. Ver noeët te vergeete.
Niks dàn góej èrinneringe on deen tèet. Op ieën noo. De brànt vàn de kèrrek. Da eb-ich ieëlegàns zien gebuire vàn aat mèèn slòòpkoamer. Naa is zoe iet niks speisjoal, ma as kint mokde da ene-n énorreme-n indruk op mich. Et is mich altèèt bèègebleive, dzjust gelèk de brànt vàn òòs àbdèè. Normoal zàt ich in oktouber in dèèzèllefde kèrrek vàn Zeppere ver de kommúne vàn mènne kleinzoun. Da gie nè dour. Corona, wei-dzje wol. ’t Vult e bietsje as en ràmp, dzjust gelèk dee brànt vàn doen.
