Veel volk daar, in De Wiel, en dat ondanks het gure weer zaterdagavond. Aalst-Borgloon was dan ook een derby en een kelderduel pur sang. De inzet in dat soort duels is groot. Wie verloor, wist zich nu al zeker van een moeilijk seizoen. Wie won, kreeg extra ruimte. En dat scheelt in het kopje van een voetballer.
De inzet was er dan ook van beide kanten, vaak op het scherp van de snee. Goed voetbal, neen dat zagen we niet echt. Maar gelukkig maakten een resem doelpunten veel goed. Vijf in het totaal. Uiteindelijk was het de Jeugd uit Borgloon die aan het langste eind trok. Niemand, maar dan ook niemand, die dat het grootste deel van de eerste helft echter had zien aankomen. Vandaar dat de ontgoocheling bij de Aalstenaren na afloop dan ook bijzonder groot was.
In de eerste helft zagen we twee ploegen die er vol voor gingen. Met, jawel, Aalst doorlopend als betere ploeg. De thuisploeg kwam op het half uur dan ook verdiend op voorsprong dankzij goed afwerken van Dietmar Conard. Een helft duurt echter 45 minuten. En het is al langer gebleken dat de jongens van Patrick Brughmans problemen hebben met minuten rond het koffiemoment. Op slag van rust stond het plots 1-1 via Seppe Dupain.
Het koffiemoment jawel… en nog twee minuten terug op het veld stond het 1-2 via Sander Appeltans. Wat is dat toch? Waar was de concentratie? Aalst, natuurlijk aangeslagen. Het was de gasten aan te zien. Maar er was gelukkig nog veel tijd over, ook al voelde je toen al dat het niet het avondje van de thuisploeg zou worden. En toch volgde, niet zo gek later, de gelijkmaker, alweer Dietmar Conard. 2-2 met nog goed een half uur te spelen. Spanning bleef. Maar toen ook Sander Appeltans zijn tweede van de avond lukte (2-3) was het ondanks veel goede wil en moed op bij de thuisploeg. Pijnlijke nederlaag. En eentje die er op inhakte bij bestuur, staf en spelers.
