Stèèf van àntroase
Mènne-n outou leings achter geparkeirt. Wànt mèèn vrou mog et naturlek nè weite. On de duir geklopt, wànt de bèl goenk nè. Bozoer Medam, Bonjour monsieur. Mèèn àt slúg àl derèk uiver. Vuir mich stònt e vroumes, zoe lillek as de stroot. As ich zoe ieën taas àà, dàn wuut ich oumou. Lougis da doo “promotion” op de vinster ienk, docht ich inins. Et zou èè eigelijk en ieël joor promotion moete zèn. Enfin, àl m’n kóeroadzje bedieën gepakt èn mich toch mar on den toeëg gezàtte. Wànt ich wouw absolút weite wa promotion èè betieëkelde. En pint ver mich, 10 euro, en e koepke ver medam, nog ens 25 euro. 35 wuppe bedieën en ich àà nog gieën poeët aatgestouke on dèè vrouw. Ma da wàs ich toch wol nè vàn zin. Wànt dzje kóent zègge và-mich wa da dzje wilt, mènne smoak bèn ich nog nè verloure.
Enfin. Intussen waren we beginnen babbelen. Over de Corona, over de slechte tijd, over het weer natuurlijk, etc. Koetjes en kafjes, zeg mar. Tot die madame aan mij vroeg of ik met haar naar de kamer wou. De paniek sloeg toe. Ik verstijfde, maar niet op de plaats waar ik hoorde te verstijven. In het Truiens hebben ze daar trouwens een woord voor: Stèèf van àntroase…
Ich gón nè no vànachter be Maa Flòdder, docht ich bè meneige. Ne kop gelèk en tomàt, wol zònder segaar, e gezicht zoe lillek as de stroot, bàtse gelèk dèè dikbille vàn boer Schùppe aat Vùllem, bieën gelèk ene kikvòs en vút gelèk Tàànt Sidonie in Suske èn Wiske. Echt woor. Gàf ze ene bèssem, en ze goenk vliege. Ene-n dikke bèssem dàn wol. Aatèèndelek kàm ich be de vroog vàn den dag. Promotion, medam, wa wilt da zègge?
Promotion, meniëer, c’est moi
Uir àntwòòt broch mich nog mieër in panik. Promotion, meniëer, c’est moi, da bèn ich, zei se. Ma doo is nog iet. Kèrremes moug nè. Ma èè moake ve wol e bietsje kèrremes. A dzjee mènne flosj pakt, dàn krèèg dzje et àànder mitske bouvenop. Gratwie. Verniks.
SUUUZYYYY, rúp ze. . En joa, èffekes ternoo kwàm doo e joenk mitske in. E beilt vàn e mitske. Dzjust da blònd aat Flòdder, Kéés joa. Goet vuirzien vàn poeëte en oeëre. Dèè och mar e koepke betoalt. Nog ens 25 euro. Al 60 euro kwèèt, èn nog niks gedón. As ich naa de flosj vàn dèè maa trèk, dàn ùb-ich da joenk ver niks, docht ik. Ma da iëeste zag ich toch as en enorm opofferieng. Gieën oor op mènne kop – och al ùb-ich doo giëen oor nemee- da doo on docht. En joa, wa kòs ich doen? Betoale èn vertrèkke, naturlek. Be menne stàt rèchtop, tùsse m’n biëen. Allei, naa weit dzjeelies och wa promotion is. Wilt naa iëen vàn óech et wol probeire. Eè is et adrès. Sjoosei d’ Amoeër, vèèfde of zisde bar on de sleinkse kàànt noo de Noe Jorrek. Of wàs et rechs? Dedzju, Ich weit et nemee. Zuk zèllef mar.
En nochtans. Hadden die vrouwen naar de Nederlandse zender NOS gekeken en geluisterd, dan hadden ze beter moeten weten. Dan hadden ze me naar de kamer gelokt, gratuit, vuir niks. Want wat zag en hoorde ik daar. Pijpen stopt COVID-19. De verstandige vrouwen onder ons zijn dus gered. Maar wat met de mannen. Wat kan bij hen COVID-19 stoppen. Ik weet het, maar ik ga het niet zeggen. Zoek het zelf maar uit. De waarheid ligt in het hofke waar de twee straten samenkomen. En wat je moet doen….. werken. Een werkwoord dat trekt op minaretten, je weet wel, die torentjes. Maar één goede raad. Doe dat asljeblieft niet bij een ‘vaal óep’.