Truineer Nieuws melden?

Gezocht: ‘”Bieënours en echte vroulie”

Wat is dat toch? Waar zijn al die slagerijen en beenhouwerijen in ons centrum naartoe? We hebben er nog een paar, gelukkig maar, en den Alhal, als hij open is…. Ik, de Snaat, weet hoe het komt en zal het jullie es haarfijn uitleggen…. Vroeger had ma koppijn als pa na het eten zei dat hij goesting had. Nu heeft ma al koppijn als pa achter zijn eten vraagt.  Anders gezegd… Thuis koken. Dat is niet meer van deze tijd.

Gedón be de pjààtsbufstùk  vàn Kèbbe, de gedruugde wòst vàn Beckers, de zoere-n uuëtkees  vàn  De Bònte-n Òs … As da zoe vòtsgie kóene v’ieën vàn deis nog allieën no de supermèrrek èn eete ve nog allieën ieënèètswòst be e Belgis, Òllàànts of Dùits  bèèsmoakske, ienk tevànàf wa dzje wilt ùbbe… Dèlèès, Albèèrtèèn of Lidel. Gòd-bewoar-d’òòs tevàn !! Gelùkkeg ùbbe ve nog intigge èchte bieënours in òòs stàt, kum doo teige-n et joor enne nieve bèè èn ùbbe ve och nog òòs mèrrekbieënours. Ma àlbedieën is et tristeg gestèlt.

Alleen het beste goed genoeg

Vroeger… keuze te over. Misschien vergeet ik er. Maar ik ga het toch even proberen… mijn lijstje van verdwenen beenhouwers. Manne en vrouwe met een witte voorschot en met een pet op hunne kop, manne die uw kotelet nog kapten in de winkel, op de kapbank, voor je neus, met ene goed gerichte slag dat de vensters trilden. Kebbe op de Vest, Gijsens in de Luikerstraat, Martens aan de Houtmarkt, Paté in de Stapelstraat, Beckers in de Hamelstraat, De Bonte Os op de markt, Nolmans aan de Prins Albertlaan. Dirk in de Diesterstraat… Eén voor één hielden ze ermee op of moesten ze ermee ophouden. Het doet me nog altijd hartpijn. Want het waren mannen en vrouwen naar mijn hart. Harde werkers, vakmensen voor wie alleen het beste goed genoeg was…..

De joeng vroulie kouke nemee

Ma verwa zèn dèè mànne naa ècht gestopt, vroog ich mich àf? Nieë, nieë…ich uur oechlies àl àfkoume. Et ei niks te moake be et parkeirbelèèt, of de leigloeëp vàn de stàt, of de slèchte-n tèèt. Wànt wèè zou et àànders kóene da trèètuirs gelèk Donie, Et Lèkkerbèkske, et Bretoentsje èn de Rouma wol en màssa vòllek trèkke? Awol, Ich, De Snaat, zàl et oechlies ‘ns vertèlle. De joeng vroulie (èn intigge mànne) kouke nemee. Enne bufstùk bàkke is ver da joenk vòllek àl tevuil gevroogt.   S’ùbbe-n och ginne-n tèèt nemee. Dzje weit wol, un karjèèr.

 

En as se dàn loat of minder loat taaskoume, ùbbe se gieën góestieng nemee. Vrugger nampe s’allieën unne kop vàst as mànlief góestieng àà in e numerouke, naa neime s’unne kop àl vàst a dzje e gekoukt eike vroogt. Vrugger ààn se ochèrreme e gààsvurke, en kàsròl èn en pàn vàn niks, ma kouke kòste se. Naa ùbbe s’en kuike vàn  20.000 Uirou, ma vroog se nè ver en bèsjamèlsaas te moake. Da kóene se nemee. Opwèrreme in de mikrougòllef?? Joa , doo zèn se goet in. Zoe kóene ve blèève dourgón. Nog ieën … Vrugger ààn de minse niks èn blijve se taas. Naa ùbbe s’àlle luks, tèllevieze, zwùmbat, nuuëmt et mar op èn se gón NOG op vakànse. Lègt mich da mar ‘ns aat….

Wat ik doe? Niks!

Voila mensen, ik ga stoppen met mijne zever. Want ik moet nog boodschappen doen. Op het menu vandaag: konijn met pruimen. Ik vertrek in de Spoorwegstraat, te voet. Konijn haal ik in de Diesterstraat, de pruimen  en patatten vervolgens op de Grote Markt, mijne javanais -thuis eten we altijd dessert- in de Luikerstraat. Vervolgens keer ik op mijn stappen terug voor een goede fles wijn in de Stapelstraat om, na een paar welverdiende bokken bij Dennis, weer huiswaarts te keren waar ik alles -ook de overgebleven centen- overhandig aan mijn Jenny. Ja, die kan wel koken. Wat ik doe? Niks, mijn benen onder tafel schuiven. Zoals alle mannen deden in de goede oude tijd.  Want ik wil geen stielbederver zijn. Tot spijt van wie het mij benijdt.