Geen tweede Rochendaal
Neen, we laten geen partijen aan het woord, ook de eigenaar niet, geen politici, niemand… Omdat de tijd van woorden voorbij zijn en het hoog tijd wordt dat iemand zijn verantwoordelijkheid opneemt. “Geen woorden, maar daden” zongen de Ajacieden vroeger. Inderdaad, we hebben daden nodig. Want we hebben geen zin in een tweede kasteel Rochendaal waarvoor na te lang getalm van de federale overheid bij de overdracht aan de stad eigenlijk alle hulp al te laat kwam.
Geen woorden maar daden
Terbiest….. vissers kunnen en mogen een oogje in het zeil houden op en rond de visvijver, de stad heeft de klaspaviljoenen van destijds tot 2032 in erfpacht…. Maar het kasteel zelf, dat is en blijft hermetisch gesloten. Een bord bij de ingang laat al niet veel goeds vermoeden….’Staatseigendom’, staat er op te lezen, ‘verboden toegang voor onbevoegden onder politietoezicht’. Een zin die volgens ons al niet klopt. Want wat zijn onbevoegden onder politietoezicht nu eigenlijk? Maar inderdaad. Alles wordt er aan gedaan om te verhinderen dat iemand een kijkje kan nemen rond of in het kasteel, laat staan op de binnenkoer. Die is zelfs afgesloten met een (blader)hek en zware sloten.
Vergane glorie
Terbiest was een oude heerlijkheid, reeds vermeld in de 13de eeuw. Het was Christoffel de Blocquerie die in 1627 het waterkasteel, dat in kern nog aanwezig is in het huidige kasteel, liet bouwen. Onze eerste blik richting dat kasteel, onze eerste indruk!? “Awal, dje grinst oech oer oege aat”, zou echte rechtschapen Truineer en Truinoske zeggen. “Badend in het onkruid, ruiten uitgegooid, afgebrokkeld, vergaan, noem maar op. Ik zag het nochtans anders. Schitterend decor voor een restaurant bijvoorbeeld, een hotel, gelegen in een prachtig park met eeuwenoude bomen die je nergens anders in onze stad vindt. En waarom die plekken voor het verenigingsleven die er nu niet zijn behouden? Waarom ook geen plek voor nieuwbouwwoningen, zijde Hasseltsesteenweg, want het domein is groot genoeg. Enfin, zoveel mogelijkheden. Alleen zijn er dan een verkoper en een koper nodig, en garanties op wat je er mag en niet mag.
Staatsdomein… verboden toegang
De geschiedenis van Terbiest, zijn kasteel en zijn school gaat inderdaad ver terug. Van heren van adel, over directeurs, onderwijzend personeel en generaties die er school liepen, tot de spoken die het vandaag in gebruik hebben genomen. We zegden het al. Vroeger werd iedereen er met open armen onthaald, zelfs in de tijd van de heren, nu laat een verbodsbordje al niet veel goeds vermoeden. “Staatsdomein… Verboden Toegang”….. het is er aan te zien. Hier wil men het liefst dingen aan het publieke oog onttrekken. Alhoewel, vissers zijn dan wel weer toegelaten. Maar die mogen zich maar één zijde van het domein, rond de plaatselijke vijver, bewegen. En bewegen doen die toch niet veel, schrik dat ze de visjes in het water ver weg van hun angel verjagen.
Alle glorie van weleer is verdwenen of stuk
Journalisten hou je niet tegen. Ons dus ook niet. En we trokken dus onze stoute schoenen aan, op zoek wat hier verborgen wordt. Ik herinner me nog het majestueuze beeld van Sint-Joris vooraan. Hier begint het al. Vandalen hebben hem het zwaard ontnomen. Jawel, Terbiest was ooit een druk bezocht bedevaartsoord van Sint-Joris. Een plek waar bedevaarders zich in het plaatselijk bassin kwamen inwrijven met algen tegen jeuk en huidziekten…. Het bassin? Dat zie je niet meer. Het is afgebrokkeld en intussen overwoekerd met onkruid. En de Sint-Joriskapel. Die is nog enkel een ruïne, weliswaar in stand gehouden, maar volledig leeggehaald en/of geplunderd. Uit de 15 de eeuw dateert dat bouwwerk. 1970 heeft het nog zonder kleerscheuren gehaald. De laatste halve eeuw was er teveel aan. Zielig.
Dit moet stoppen
Dit moet stoppen. Het kasteel moet dringend een herbestemming krijgen en als een goede huisvader worden beheerd. Hoe, wie , wat interesseert ons en de brave burger niet. Dat allerhande actoren naar elkaar wijzen en kijken, daar hebben wij geen boodschap aan. Dat er iets gebeurt…. Dat is wat iedereen wil. Want dit domein verdient een beter leven,
