Wit kieke met paarse strik
De tijd dat RSCA volgestouwd zat met 40.000 supporters, Stayen met 20.000. De tijd ook dat supporters in de lichtmasten hingen om een glimp te kunnen opvangen van hun idolen en postvatten tegen de zijlijn om hun zweet te kunnen rieken…. Als 5-jarige maakte het een immense indruk op mij. Nooit zal ik vergeten dat ik ’s zondags na het middageten (voetbal werd eerst enkel op zondag gespeeld) met mijn vader naar Stayen afzakte, melkstoeltje bij de hand, een gebruiksvoorwerp dat ik nodig had om boven de omheining te kunnen uitkijken. Klokslag 13 uur waren we altijd daar, anders kon je het vergeten, om 15 uur begon de match. Soms later, zeker als het tegen Anderlecht ging. Want dan werd steevast een wit kieke met paarse strik op het veld los gelaten. Ik zie nog hoe scheidsrechter wijlen Robert Schaut samen met enkele spelers -vooral die van Anderlecht- dat kieke probeerde te vangen. Heel het stadion op stelten, natuurlijk. Kieke gepakt, aftrap uitgesteld, toon gezet, niemand maalde erom.
Vroeger rond het veld en in de moas, nu in de fauteuil en achter de TV
Dat is nu anders. Ga je naar Stayen, zelfs last minute, dan is je plaats gereserveerd. En ga je niet, dan kijk je gewoon naar TV. Geen zin in STVV. Wel, dan kijk je maar naar Real of Liverpool. Terug naar de tijd van toen. Ik was niet weg te slaan uit dat stadion. Ik wou Lon, Maes, Lolinga -ja, ook in de jaren’60 waren er al buitenlanders- Bosmans, en consoorten zien. In levende lijve. Kon ook niet anders, als je ze wilde zien. Want tv bestond nog niet, de radio kraakte nog aan alle kanten. Club Brugge? Anderlecht? Dat waren ploegen die je hoogstens ??n keer per jaar kon zien. Als ze naar Stayen afzakten. Of bij Europese duels, af en toe op TV. Carteus, Lambert, Thio, Van Himst, Rensenbrink, Trappeniers…. ja, ik kende ze hoor. Maar enkel van op Stayen en van de prentjes die ik in die tijd in de winkel van B?r Joek in de Hamelstraat kocht en beschermde al was het mijn voornaamste goed.. TV, neen, die hadden we thuis niet. Naar die ene keer dat een match werd uitgezonden verzamelden we bij de verver, thuis tegenover in Zepperen, waar dan de hele buurt samenkwam. Niet alleen voor het voetbal, trouwens. Ook voor het weer met Armand Pien.
Liverpool kan niet zonder dollars, wij niet zonder Japanse Yen
Het waren andere tijden. Nauwelijks mensen die het in Sint-Truiden in hun hoofd haalden om voor RSCA of Brugge te supporteren. Standard ontsnapte aan die tendens. Omdat veel Haspengouwers van hier in het Luikse gingen werken. En omdat Sclessin relatief kortbij was. ’t Waren trouwens niet alleen buren, ze hadden ondanks het taalverschil ook hetzelfde DNA. Nu trekken jongeren richting Manchester en Liverpool voor live voetbal….Alsof het vlakbij de deur is. En de tv heeft al die buitenlandse toppers in de huiskamer gebracht. Gevolg: versnippering. En versnippering betekent minder potentieel cli?nteel voor elke voetbalploeg. Neen, dit is niet de ‘grote ‘reden van de terugval van supporters op Stayen, natuurlijk. Je kan de media niet de schuld van alles geven. Maar voetbal is hoe langer hoe meer een internationaal gegeven waarin alles draait om centen, meer dan om mensen. En dat houdt niemand tegen. En een internationaal gegeven betekent ook buitenlandse investeerders en buitenlandse centen. Is daar iets mis mee? Natuurlijk niet. A propos, Waar zou al dat Engels geweld, waar we nu allemaal zo hoog mee oplopen gestaan hebben zonder Russen, Arabieren en Amerikanen? De Tijd schreef vorig jaar nog een artikel over de ‘Amerikanisering van het topvoetbal’. Een tendens die niet is tegen te houden. Niemand die daar ook in Sint-Truiden om maalt, behalve dan als het om Japans geld gaat, en dan nog voor STVV.
Geef ons nog maar een keer die oude aftandse Heizel terug?
Waarom malen we nu over het feit dat STVV vandaag draait op Japanse centen? Malen, dat kunnen we doen omdat de zogeheten ziel weg is. Alhoewel, wat die 90-jarige zei, die ziel zoek je niet in een stadion, de echte brengen die naar het stadion. Neen, mensen, de ziel van Stayen krijg je niet terug via natuurgras, ijzeren platen, aftandse tribunes, spelers van hier…. Natuurlijk kan het helpen, maar ‘zieltjes’ win je enkel en alleen terug door op ‘sleutelmomenten’ toe te slaan en resultaten te halen. Na de overwinning in Genk ervaarde ik trouwens in stad dat die ziel nog altijd niet weg is, dat die wel wat slaapt, dat die maar een vonkje nodig heeft om te ontluiken. Truiense koppigheid weet je wel, maar ook koppigheid die niet levenslang hoeft te duren… Trouwens, nooit zal een trainer of een speler voor dat vonkje zorgen. Wel ??n recept: succes. Moesten we nog ’s naar de Heizel kunnen trekken? Ze zouden weer allemaal van onder de grond kruipen, om het een beetje oneerbieding te zeggen. Supporters trek je aan door te winnen, door prijzen te pakken, of ten minste door lang mee te doen voor die prijzen. Want hoe je het keert of draait, de supporter van vandaag wil zich vooral vereenzelvigen met succes, meer dan met een ploeg uit eigen stad. Want succes is sexy.
De momentums gemist, als we aan de bekerfinales en Robke terugdenken
Wanneer heeft Sint-Truiden die supporters verloren? Dat is de vraag die in deze telt. Inderdaad, een mens vergeet snel. Het jaar dat we met Junior Edmilson en Jean-Luc Domp? voor het eerst Genk van het de kast naar de muur speelden, was ??n van die momentums die Sint-Truiden heeft laten liggen. Die periode speelden we op kunstgras, die periode speelden we ook met massaal veel buitenlanders, die periode speelden we ook in het huidige ‘voetbalvreemde’ stadion. Maar de tribunes zaten toen vol, overvol. Iedereen geloofde er weer in. Iedereen stond weer op de banken, ook al waren die toen al weggehaald. Maar het tij keerde snel. STVV deed Edmilson, Domp? en tot overmaat Rob Schoofs van de hand. Omdat de club centen nodig had om te overleven. Maar dat was en is het keerpunt dat de neerwaartse trend inzette. Het absolute begin van de duik van de supportersaantallen. Supporters ontgoochelen op een hoogtepunt geeft hen het gevoel van weeral niet. Het is datzelfde gevoel dat ze trouwens hadden op het moment van de twee verloren bekerfinales. Ook dat waren momentums die de club liet liggen en die hen deed belanden in een soort processie van Echternach. E?n stap vooruit, twee achteruit.
Buitenlands geld ruikt niet anders dan binnenlandse centen
Wat moet er gebeuren om de supporters terug te winnen? Het zal niet in een handomdraai gebeuren, veel tijd in beslag nemen zelfs. Net zoals de Japanners tijd zullen moeten kopen om het vertrouwen van de Truienaars te winnen. Gaan ze dat volledig terugwinnen? E?n antwoord: nooit. Zal Stayen ooit nog vollopen? Zeker. Maar dan zal het alleen zijn omdat er succes wordt geboekt. Succes boeken doe je niet op basis van nostalgie, maar op basis van centen. Centen binnenhalen, dat is ook waar de Japanners op werken. Met succes, voorlopig althans. Want haast wekelijks melden zich nieuwe sponsors. ?Buitenlands geld?, tieren sommigen dan. Wel, je moet geen economist zijn om te beseffen dat een club als STVV en op termijn zelfs de topclubs in Belgi? hun centen elders zullen moeten gaan halen. Want het grote geld zit nu eenmaal elders. Dat buitenlands geld hoeft ook geen schande te zijn. Geld heeft geen nationaliteit of kleur. Er is ook niks mis mee, op voorwaarde dat het eerlijk is. Neen, het is zelfs nodig om nationaal en internationaal stappen te kunnen zetten.
Wait and see
Enige vraag die je dan bij STVV kan stellen…. Stel dat de club het financieel breder krijgt, een proces dat nu stilaan is begonnen, wat zal dan de weerslag zijn op het sportieve plaatje? Anders gezegd. Zullen de Japanners investeren in nieuwe en goede spelers die STVV een stap kunnen doen zetten? Eerlijk, niemand die het weet. Het is ook logisch dat iedereen twijfelt na de voorbije zomermercato. Maar nu schande prediken is evengoed not done als nu victorie kraaien. Het enige wat we weten is dat we niks weten. Al de rest zijn speculaties. En daar op voortbouwen heeft geen zin. Vroeger was het beter? Dat is flauwe. Vroeger was alles anders, dat wel, maar beter? Voor succes van STVV moeten we trouwens haast terug naar de Goethalsperiode, de rest was vallen en opstaan en vooral degraderen, twee decennia tweede klasse, vechten tegen de degradatie, verloren bekerfinales, financi?le perikelen, noem maar op. Wat deze tijden gaan brengen, weten we niet. Maar de klok kan niet meer worden teruggedraaid en dus moeten we leven op hoop. Hoop dat die centen in de club gestoken wordt en dat STVV stappen kan zetten…. Wait and see.
