Het was bijna zoals in 1944 toen in september de Amerikanen onze stad bevrijdden, met dit verschil: nu werden er video?s gemaakt en digitale kleurenplaatjes. Maar de sfeer was bijna identiek: veel volk op de markt en langs de straten, dolgelukkige ?Amerikanen? met kussende vrouwen, jongeren die een beetje wereldvreemd naar het spektakel keken en diegenen die de oorlog echt meegemaakt hadden, die een traan wegpinkten van gemeende ontroering.
Want geef toe, de vier verschrikkelijke oorlogsjaren, de voortdurende honger, de panische angst voor arrestatie en represailles, het wegvoeren van familie, vrienden en buren naar de concentratiekampen en de doden in de stad als gevolg van bombardementen waren geen lachertje maar bittere ernst in een strijd om te overleven. Met de aankomst van Hell on Wheels verdwenen de Duitsers en de Duitsgezinden richting heimat, maar de oorlog was nog niet gedaan. Het sociale en economische leven in de stad konden wel opnieuw hernomen worden. En er was wel niet meteen voldoende voedsel, een beetje honger zonder de Duitsers kon men nog verdragen.
Met de doortocht van ?The September Odyssey?, een groep met ruim 250 ?militairen?, originele tanks en voertuigen, half-tracks en motoren kwam de sfeer van 75 jaar geleden helemaal terug. Deze groep probeert de bevrijdingsroute af te rijden, en het was Elie Missotten uit Heers die deze nieuwe bevrijders naar Sint-Truiden kreeg. En de vele toeschouwers waanden zich allemaal weer in de tijd dat de ellende van de oorlog eindelijk voorbij was.
Nog evenementen
Hiermee is de viering van deze 75ste verjaardag van de bevrijding niet voorbij. Nog tot zondag loopt over deze periode een tentoonstelling in de Keizerszaal van de abdij, elke avond wordt op de pui van het stadhuis de Last Post gespeeld, deze avond staat er nog een zangavond met oorlogsliederen door het koor Amici Cantemus in de Academiezaal gepland. Zondagnamiddag spreekt Christian Vanhee over het vliegplein en de weerstand tijdens de oorlog.