Wat een Limburgs feest had moeten worden op en naast het veld, mondde uit in een schabouwelijk vertoning rondom het veld. Met dank aan die enkelingen in het supportersvak van STVV die het nodig vonden de keeper van Genk te bekogelen (maar zich daarna wel gedroegen) en vooral aan die?paar honderd Genk-supporters die toonden dat een kooi nog te weinig is om ze in de hand te houden. Pol Garcia, die het zo belangrijke aansluitingsdoelpunt scoorde, kon er niet mee lachen. “Ik was na een verschrikkelijk slecht eerste uur blij met onze reactie en het feit dat mij een doelpunt lukte dat ons echt deed geloven in een stunt. Eens die 3-3 waren we superblij. Maar achteraf voel ik me toch heel triestig om wat er allemaal nadien gebeurde. Ik heb eerlijk gezegd een heel slecht gevoel, niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn collega’s en die aan de overkant en voor alle supporters die het goed bedoelen. Voetbal hoort een feest te zijn. Wat hier gebeurd is, was tot op zekere hoogte ook een feest maar mondde toch nog uit in een triestig verhaal. Een verhaal dat slecht is voor ons imago en van het Belgisch voetbal. Want geloof me. Die beelden van die rellen gaan de wereld rond. Neen, dit hoort er niet bij. Ik speelde in Itali? en Spanje. Ook daar ben ik geconfronteerd met herrie in tribunes. Maar ik heb nooit eerder meegemaakt dat een match voortijdig werd stopgezet. Ik wil dat liever ook nooit meer meemaken.”
Pol Garcia: “wil dit niet meer meemaken”
Sportieve euforie was er wel bij STVV na de onwaarschijnlijke comeback. Maar er was ook treurnis omwille van het supportersgeweld. “Dit kan je niet maken naar al die mensen en die kinderen in het stadion die een mooie avond willen meemaken. Dit is bovendien slecht voor het imago van ons voetbal. Want zoiets gaat de wereld rond.”